Afgelopen week ben ik begonnen aan een nieuwe anime: Shingeki no Kyojin oftewel Attack on Titan. Ik heb de 25 afleveringen die er zijn werkelijk verslonden, wat een heerlijk spannende anime is dit!
Ik werd hierop getipt via the Fine Brothers Teens React serie die tieners hierop liet reageren. Blijkbaar is dit een hit onder de tweens. En ik wilde wel eens weten wat er zo bijzonder aan was.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het pas op het einde van de eerste aflevering enigszins interessant ging vinden. M’n anime is meestal gevuld met diepgang, referenties naar de traditionele Japanse cultuur en wordt niet – altijd – gedreven door actie en spanning. Dat is toch echt hetgeen dat Shingeki no Kyojin zo spannend maakt: het is alsof ik de eerst aflevering – liever gezegd epiloog of misschien nog beter eerste film – van Battlestar Galactica weer bekijk. De mensheid overkomt een verschrikkelijk ramp en we dreigen uit te sterven. Dat maakt dit zo spannend.
Het is ook wel zo fijn dat het zielige zeurende jongetje waarmee de serie start binnen een paar afleveringen opgroeid tot een zielig zeurende man. Hij moet ballen krijgen en z’n gezeik inslikken om enigzins nuttig te zijn. En dan nog bak hij er uiteraard niets van. Net als in Toaru Hikuushi e no Koiuta worden hier belangrijke karakters afgeslacht, iets wat ze in veel traditionele series nooit zouden durven, terwijl het eigenlijk heel logisch zou zijn als bepaalde mensen wel zouden doodgaan.
De legercultuur vind ik ook leuk om te zien. Ik heb ooit een boek geschreven over de legertijd van m’n Opa en daardoor een fascinatie gekregen met militairen. Het is een zware baan, er is enorm veel training voor nodig om enigszins goed te zijn en dan nog leiden de meeste operaties tot falen. Zo ook in deze serie! Daarnaast is het interessant dat zelfs als vrienden en familie worden afgeslacht commando’s opgevolgd worden.
De serie draait dus om de mensheid die zich achter muren heeft opgesloten voor de buitenwereld waar de titans heersen. Dit zijn hele grote mensachtige beesten die mensen opeten. Ik snap niet helemaal waarom de mensheid zou beslissen om zichzelf op te sluiten achter een grote hoge muur, maar dat gegeven maakt de serie wel erg uniek en interessant. In feite zitten alle mensen opgesloten en rustig af te wachten totdat de titans binnendringen en hen komen opeten. Iets wat natuurlijk regelmatig gebeurt in de serie.
Ik heb een fascinatie voor dit soort apocalyptische scenario’s. Ik hou er van om te bedenken hoe verneukt onze wereld wordt als ons dit soort rampen zouden overkomen. Net als dat ik regelmatig een zombie escape plan maak en bedenk hoe ik Ronja het beste op zou kunnen leiden tot zombie slayer, ze moet zich hoe klein dan ook wel kunnen verdedigen. Ik ben natuurlijk enorme fan van The Walking Dead.
Helaas zijn er maar 25 afleveringen van Shingeki no Kyojin en wellicht komen er in de toekomst meer bij, maar waarschijnlijk worden het OVA’s. Ik zit te twijfelen of ik de manga er bij wil pakken en wil lezen hoe het verder gaat met de benarde situatie waar de laatste aflevering mee is geëindigd, maar ik ben er nog niet uit. Ik heb deze week in ieder geval vol op genoten van deze prachtige anime!
Arcadia 