Vandaag werd ik ongesteld: ik heb gehuild, maar van vreugde en niet verdriet.
Wat een opluchting: ik ben weer ongesteld! En wat een wonder!
Na het toiletbezoek ging ik gelijk bij Ronja op de grond zitten, gaf haar met tranen in m’n ogen een dikke knuffel en vertelde dat we misschien toch een broertje of zusje erbij kunnen krijgen. Dat is namelijk de betekenis van die ongesteldheid voor mij: ik ben vruchtbaar!
Hoe mooi is dat?
Toen we in 2009 voor onze kinderwens gingen, werd ik niet ongesteld. Ik had geen eigen cyclus, dit kwam door mijn PCOS en daarom hebben we jarenlang ovulatie inductie behandelingen gehad om zwanger te raken. Uiteindelijk hebben we zo Ronja gekregen, maar de behandelingen verliepen vol complicaties. Het was een lange, verdrietige en uitzichtloze weg.
Middenin die medische molen zeiden Ted en ik tegen elkaar: stel we krijgen een cyclus van zeg 70 dagen, dan houden we op met die behandelingen! We wekten per jaar maar zo’n 3 eisprongen op, elke eigen cyclus – hoe lang of kort dan ook – zou een behoorlijke verbetering zijn op de verschrikkelijk slechte resultaten van onze vruchtbaarheidsbehandelingen.
Toen ik stopte met borstvoeding werd ik 30 dagen later ongesteld. Ik heb een vreugdedansje gedaan! En sindsdien is mijn cyclus gebleven, zeer onregelmatig, maar hij is er. M’n schildklier werkt natuurlijk niet mee, we zijn nog steeds bezig de Euthyrox aan te passen. Ik gok dat de dosis binnenkort weer opgehoogd moet worden en dat m’n cyclus dan misschien nog korter wordt.
De afgelopen dagen zaten we behoorlijk in spanning. Ruim 2 weken geleden heb ik bijna zeker weten een eisprong gehad en ik werd maar niet ongesteld. Ik baalde van mijn lijf, dat faalde weer eens verschrikkelijk, wat heb ik er eigenlijk nog aan? Ik had het vertrouwen al weer opgegeven. Ted en ik waren al weer aan het praten over onze opties als ik toch geen eigen cyclus meer had. En toen was daar op eens een heleboel bloed bij het wc-bezoekje.
Vandaag is een prachtige dag want ik ben ongesteld! Wat heerlijk om daar blij mee te mogen zijn en wat een hoop heb ik voor onze toekomst.
Arcadia 