Ronde 1: spannende tijden

Dan heb je groen licht, je mag zwanger worden en dan wil je er graag relaxed in staan en wel zien wanneer er iets gaat gebeuren. Dankzij onze geschiedenis en verleden in de MMM ben ik er op getraind elk krampje te voelen en een betekenis te geven. Die relaxte houding laat voorlopig dus even op zich wachten!

Loslaten komt niet voor in m’n boekje. En dat is tot nu toe nog niet vervelend, maar wellicht dat dit anders wordt als het weer lang duurt om zwanger te worden en we elke maand een teleurstelling te verwerken krijgen. Op het moment ben ik vooral erg ongeduldig op m’n eisprong aan het wachten. En dat ik nu al ongeduldig zou worden, verbaast me toch een beetje.

Seks hebben wanneer we er zin in hebben en maar zien waar het schip strandt, zit er dus ook niet in. Gelukkig weet Ted met wie hij getrouwd is en kan hij met al m’n geplan en verschillende theorieën over m’n cyclus goed omgaan. Hij is wel wat gewend. Daarnaast is seks voor ons nooit vervelend geworden, wat ik wel terug zie bij veel andere koppels. Seks is nog steeds leuk. Ik heb meer moeite met m’n eigen lijf dat me vaak in de steek laat en waar ik zo teleurgesteld in ben, hopelijk krijg ik een beetje vertrouwen terug als we spontaan zwanger mogen worden.

Ik kan me nog herinneren dat sommige vrouwen aan hun man vertelden dat ze hun eisprong hadden en dat deze mannen gelijk geen zin meer hadden in seks. Ik geloof dat ik Ted direct het huis uit zou schoppen en hij een tijd lang niet meer welkom zou zijn. Een eisprong is bij ons zeldzaam en we zijn beide blij dat we nu een kans hebben om spontaan zwanger te worden. Gelukkig begrijpt Ted dat en begrijpt hij waarom ik hier zo bovenop zit en niet het gewoon los kan laten. Want als hij het voor het zeggen had, dan ging het er heel anders aan toe. Ik ben blij dat we zo veel begrip voor elkaar hebben en goed communiceren wat we willen.

Een grote rol in zwanger worden en m’n verwachtingen spelen ook de cijfertjes: de eerste keer werden we van onze vierde bruikbare eisprong zwanger en de tweede keer van de tweede eisprong. Dat is vrij snel. Dat hou ik natuurlijk ook in m’n achterhoofd, alhoewel ik me ook realiseer dat we dit keer niet exact weten wanneer het eitje plopt, dus wie weet mikken we dan wel verkeerd. Hoewel met al m’n theorieën kunnen we m’n ei haast niet missen!

En dat is wel een van de vreemdste dingen aan dit spontane gebeuren en deze natuurlijke cyclus: ik heb geen idee hoe dik m’n baarmoederslijmvlies is, hoe groot m’n follikel is en of ik er meerdere heb. Ik voel precies hetzelfde in m’n eierstokken als tijdens een stimulatiecyclus, maar ik krijg er de bijgaande data niet bij, want we hebben nou eenmaal geen echoscoop in huis. Jammer! Alhoewel ik absoluut niet zit te wachten op oneindig veel inwendige echo’s, verschillende doktoren aan m’n lijf en prikken in m’n buik. Toch mis ik die kennis, maar ik wil er niet weer voor naar de gyn stappen.

Op dit moment zijn we dus volop bezig met m’n cyclus, proberen uit te vogelen wanneer dat eitje popt en seks goed timen. Wellicht dat ik meer rust kan vinden als ik meer vertrouwen in m’n lijf heb en weet dat m’n cyclus niet meer weggaat. Voor Ronja’s geboorte had ik immers helemaal geen cyclus. Daar ben ik erg bang voor, dus dan wil ik ook optimaal van elk mogelijk eitje gebruik maken.