We zijn voor het eerst sinds de zwangerschap van Ronja op vakantie geweest samen met familie. Ronja kreeg natuurlijk volop aandacht van iedereen en ik had wat meer tijd voor mezelf, voor Ted en voor andere dingen. Lekker hoor! Ronja dacht daar heel anders over.
Halverwege onze vakantie kreeg Ronja mamahonger. Iets dat live borstvoedende mama’s vaak zeggen dat hun kind wil als ze 4 nachtvoedingen moeten doen na een lange dag werken, maar wat ik bij Ronja nog nooit heb ervaren buiten een paar zieke dagen om. Ronja wilde mij en alleen mij, niemand was verder goed genoeg. En dat duurt nu al een paar dagen.
Als thuisblijfmoeder ben je bijna onderdeel van het meubilair. Iedereen is interessanter dan mama. Ronja roept dan ook Papa-dit Papa-dat. Mama hoor ik als er iets gedaan moet worden of als ze iets wilt hebben. Immers mama zorgt altijd voor haar, is er altijd en doet niets anders dan Ronja, beetje sporten, beetje koken, maar toch voornamelijk Ronja-Ronja-Ronja. En begrijp me niet verkeerd: ik geniet daar volop van!
Dan is het best wel een behoorlijke schok als m’n allerliefste Ronja plotseling dag Mama zegt als ik wegga. Telkens in huilen uitbarst als ik wegloop om haar door anderen te laten verzorgen. Als ze – nu ze loopt – m’n hand komt pakken om trots met m’n tampon-tasje door het huis te paraderen en mij alles te laten zien (‘BIJ’ vlieg ‘WAF WAF’ kat ‘BAH’ viezigheid ‘KIKKER’ kikker).
Deze mamahonger mag van mij best nog wel even duren. ♥
Arcadia 