Boekuitwisseling met Pap

Ted is een geweldige vader, zoals ik eerder schreef. M’n eigen vader (Pap dus) kan er ook wat van! Hij heeft me altijd behandeld als een prinsesje en er dus voor gezorgt dat ik een veeleisende dame ben geworden. Soms positief, af en toe zou ik wel wat kunnen minderen. Maar de laatste tijd weet ik niet of m’n vader me nog wel helemaal snapt.

Regelmatig komt Pap met boeken aan die hij zo goed vond dat ik ze ook moet lezen. Heel leuk natuurlijk! Ik ben meer een schrijver dan een lezer, of nog beter meer een kijker dan een lezer, maar toch hou ik ontzettend van lezen. In de MMM-jaren kwam hij wel met rare boeken aan zetten.

Zo kwam hij met een boek over een man die clonen maakte van zichzelf via IVF, dat vond hij wel wat voor mij. Het was inderdaad een prachtig en heel erg spannend boek, maar ik vond het niet zo leuk dat hij me zo met m’n neus op de feiten drukte.

Nu kwam hij een tijdje terug aan met Saskia Noort’s ‘Terug naar de Kust’, een boek dat begint met een miskraam. Heftig! Ik word nog steeds verdrietig als ik denk aan onze miskraam, laat staan dat ik een boek lees dat vanuit dit punt vertrekt. Snapt hij dat eigenlijk wel? Dat dat mij pijn doet? Denkt hij dat ik hier herkenning in vind en een stukje verwerking?

De situatie in het boek was absoluut niet hetzelfde als die van mij. Zij pleegde een abortus, ik kreeg een miskraam en moest vervolgens dezelfde ingreep ondergaan, een curettage. Zij had een gezond kind weg laten halen, ik de placenta van m’n doodgeboren kindje.

Dus waarom denkt Pap dat ik dit wat vind? Wil hij dat ik met hem in gesprek ga over de jaren achter ons? Ik ben niet zo’n prater, hij ook niet, hij is ook geen goeie luisteraar want hij is stokdoof. Ik denk niet dat dat gaat gebeuren. Wel ben ik benieuwd met wat voor boek hij hierna komt aanzetten, hopelijk niet eentje over couveusekindjes. Daar begin ik niet aan.