Mijn kinderwens afsluiten

Deze zwangerschap is zwaar. Zowel fysiek, want ik ben gewoonweg voortdurend volledig uitgeput. Als mentaal, vanwege Ronja’s ongelofelijk enge start. En ik denk daarom zeker te weten dat er hierna geen kindje meer bijkomt.

Zou er nog een kindje bij ons gezinnetje komen, dan wil ik dat pas doen als deze buikbaby 5 jaar oud is. Over een hele tijd dus. Ik ben dan ouder, dus de risico’s zijn dan groter. Daarnaast zijn de kinderen dan oud genoeg om te snappen wat er aan de hand is met mama en ik ben bang dat het ze heel erg veel stress zal opleveren. Ook vind ik simpelweg niet dat ik het een gezin van vier kan aandoen om weg te vallen omdat ik te ziek ben om nog wat te doen.

Het is deze baby en daarna geen baby meer voor ons.

Maar dat wil ik wel even duidelijk maken voor mezelf. En ik wil onze kinderwens deze zwangerschap en gedurende de babyperiode afsluiten. Hoe ga ik dat aanpakken? Zodat het een afgerond full circle feeling good experience is? Zeker als die ervaring weer eindigt in een vroeggeboorte of ziekenhuisopname of andere complicaties.

Ik zag bij Joyce al een zwangerschaps bucketlist voorbij komen. Dat vind ik een goede start: alles wat ik nog wil ervaren terwijl ik zwanger ben, moet ik nu echt gaan doen. Maar veel dingen heb ik geen behoefte aan. Zoals een bellypaint die we vorige zwangerschap hebben moeten afbellen. Of een samen bevallen cursus, dat veel te veel druk legt op het willen van een vaginale bevalling. Iets waar ik in feite geen keuze in heb of controle over heb. Er zijn juist een boel dingen die ik niet wil doen deze zwangerschap.

Wat wil ik dan wel doen? Voor nu staat er maar een ding op mijn bucketlist en dat is een gipsbuik maken. Ik wil twee setjes in huis halen: eentje voor als ik onverwachts in het ziekenhuis beland en buikbaby elke dag gehaald kan worden. En eentje voor als ik toch nog hoogzwanger raak. Na Ronja’s vroeggeboorte miste ik m’n buik niet, terwijl veel premature mama’s dat gemis wel voelden. Ik ben erg vergeetachtig en daar heb ik nu spijt van: op foto’s zie ik m’n buik van Ronja wel, maar ik kan me er geen voorstelling meer bij maken hoe het was. En dat zal ik na deze zwangerschap weer hebben. Zo’n gipsbuik is voor mij een manier om het tastbaar te maken. De buik is er echt geweest, ik was zwanger van ons kindje en zo groot was ie geworden!

Verder moet ik dus nog even goed na gaan denken over wat ik wel zou willen en wat vooral zou bijdragen aan een afsluiting van het zwanger worden en het zwanger willen zijn. Hoe kan ik deze periode extra speciaal maken, ongeacht wat voor complicaties er ook komen, en hoe kan ik er voor zorgen dat ik er straks klaar mee ben?

Het makkelijkste voor mij zou zijn als ik dit keer hoogzwanger werd. Dan kom je namelijk op een punt dat de zwangerschap ongemakkelijk is en je er klaar mee bent, dat je fysiek naar de bevalling toe kan leven en afscheid wil nemen van je buik en je kindje zo graag wil ontmoeten. Die periode heb ik nooit gekend en hoop ik dit keer wel degelijk mee te maken. Dat zou voor mij een echte full circle experience zijn en dan kan ik het hoofdstuk zwanger prachtig afsluiten.