We zijn alweer 15 weken zwanger van ons gelukskindje. De tijd gaat nu wel erg snel! Dat hoorde ik altijd al dames zeggen, maar nu ondervind ik écht dat als je al een kindje hebt rondlopen de zwangerschap voorbij vliegt. En gelukkig laten we dat eerste trimester inmiddels ver achter ons, want ik begin me elke dag beter te voelen. Tijd voor weer een mooie buikfoto en een update over onze buikbaby.
De misselijkheid was al onder controle, maar ik voelde me ontzettend ziek. Vorige week was er ineens een omslag dat ik plotseling energie had. En dat is gelukkig zo gebleven. Ondanks dat ik vervolgens ziek werd (flinke verkoudheid), voelde ik me stukken beter dan de afgelopen maanden! Nu merk ik weer hoe sterk ik ben geworden van al het sporten, hoeveel energie ik had en nu weer terugkrijg. Heerlijk is het. Ook om weer dingen te kunnen ondernemen met Ronja en een leuke mama voor haar te zijn.
Het is niet zo dat ik nu opeens weer zes keer per week anderhalf uur kan gaan sporten, helaas moet ik het echt nog rustig aan doen. Als ik m’n grenzen overschrijd, dan krijg ik pijn in m’n buik en staat er immens veel spanning op. Erg vervelend en ook verontrustend voor mij. Dus ik probeer wanneer ik kan m’n rust te pakken en ik weet ook dat dat beter is in mijn geval met m’n bloeddrukproblematiek.
De ziekenhuiscontroles gaan inmiddels door: inmiddels hoef ik maar om de zes weken richting endocrinoloog voor m’n schildklier, om de vier weken naar dokter P. voor de reguliere zwangere controle en met 16 – 20 – 30 weken een uitgebreide onderzoeksdag. Daar komen nog alle apotheek bezoekjes en bloedpriksessies bovenop. M’n medicatie moet goed bijgehouden worden en daarvoor zijn strakke controles gepland en moet ik er een administratie op na houden om alles op voorraad te hebben.
Wanneer dit blogje verschijnt, ga ik richting dokter P. voor een reguliere controle. Alleen, want voor Ted is het met zo veel controles lastig om elke keer vrij te krijgen op het werk. Dan heb ik volgende week donderdag weer een onderzoeksdag met uitgebreide echo, Ted komt in ieder geval mee voor die echo. Dan kan hij ook weer even spieken naar onze spruit en komen we misschien al achter het geslacht! Maar over dat alles volgende week meer.
Flinke buik al. Ben benieuwd hoe groot die nog gaat worden.
Ik ook! Hopelijk kan ik hem heel groot en dik voelen worden. Ik verheug me daarop!
Pingback: Buikbaby update: echo’s echo’s en nog meer echo’s | Arcadia