Sinds een paar dagen gaat het goed met me. Erg goed! Ik heb opeens weer energie en weet inmiddels ook dat ik niet gelijk alles maar weer moet gaan aanpakken, maar moet doseren. Het gaat dus goed en die balans is er. Het is heerlijk om me weer redelijk fit te voelen.
En dan wil je naar bed gaan en word je opeens lijkbleek. Ik ben duizelig, m´n hart bonst als een gek en ik kan lastig ademen. Lopen wil niet echt, de trap op richting bed al helemaal niet en m´n lijf voelt aan als een slappe theedoek. Hè het ging toch net zo goed?
Arcadia
avonturen van een mama
Arcadia 