We hebben een prachtige mijlpaal bereikt: 24 weken! Onze buikbaby is levensvatbaar en mochten er complicaties optreden, dan doen de artsen er alles aan om Zusje te redden. Gelukkig verkeren we nu niet in levensgevaar en is alles nog rustig. Daarom wilde ik met jullie delen hoe ik geniet van de band die ik nu al met deze eigenwijze dame heb.
Zusje is tot nu toe een formaatje groter dan Ronja en lijkt ook sterker te zijn. Zoals ik al eerder schreef, zorgt ze regelmatig voor pijnlijk getrappel. Sinds kort is daar nog iets leuks bijgekomen: de hik! Ik voel regelmatig dat Zusje weer eens de hik heeft, terwijl ik dat bij Ronja pas tegen de 28 weken voelde, toen ik ze dus bijna geboren werd.
Zusje weet ook al heel gezellig op m’n handen te reageren: vanochtend hebben we nog tikkertje gespeeld in bed. Ik aai over m’n buik en geef met een vinger zachtjes een tikje. Vervolgens geeft zij een paar flinke schoppen terug. Ontzettend gezellig! Ze reageert goed op mij, maar ook op haar grote zus Ronja. Zodra Ronja geluid produceert, wurmt Zusje zich naar haar toe om er maar zo veel mogelijk van mee te krijgen. En als Ronja op mijn schoot lekker zit te kroelen, begint er een trappelfestijn. ♥
Arcadia 