Afgelopen woensdag zijn Ronja en ik voor het eerst samen met de bus naar de binnenstad gegaan: om mijn rijbewijs te vernieuwen, schoenen te kijken voor haar en een lekkere wafel te eten. Het was een heel avontuur en ontzettend gezellig!
Ronja is gefascineerd door auto’s. Eerste dacht ze dat Papa in elke auto zat, nu wordt ze vrij wild als ze een bestelbus of vrachtwagen ziet. Ik dacht dus dat ze het heel erg leuk zou vinden om eens in zo’n grote stadsbus te rijden, maar ja ik ben zwanger en ziek. Wanneer moet ik dat dan doen? Omdat ik me na Ted’s vakantie zo goed voelde en toch m’n vernieuwde rijbewijs moest ophalen, besloot ik Ronja met me mee te nemen en er samen een avontuur van te maken. Een hele onderneming, maar wat was het ontzettend leuk!
De bus was natuurlijk al spannend. Eerst die bus in zien te komen met de buggy én Ronja. Gelukkig bleef ze in de buggy zitten bij het instappen. Er stapte nog een mama met buggy en kind in, die mij – kluns dat ik ben – gelijk wilde helpen met hoe ik die buggy het beste neer kon zetten. Maar Ronja had het al gezien en stapte gauw uit om met mij op een bankje te gaan zitten!
De hele reis (zo’n 10 minuten) heeft ze gezeten en gestaan op de bank om alles maar zo goed mogelijk te kunnen zien. Hele verhalen kwamen voorbij en alles was heel erg mooi. Vooral toen we bij een rivier kwamen werd ze erg enthousiast en laten we daar nou ook net uitgestapt zijn. Vol enthousiasme stapte ze uit de bus, wat haar goed af ging en ik klungelde er wat achteraan met de buggy. Meteen rende ze richting water (afgezet met muren en rails gelukkig) en kierde ze het uit van plezier.
Vervolgens was het wel een tour om haar door de stad te gidsen. Lettend op het verkeer en m’n kleine bengel die overal naar toe wilde, overal aan wilde zitten en alles wilde zien. Gelukkig is onze binnenstad verkeer-vrij en kon Ronja op haar gemakje alle winkels bekijken en rondhuppelen. Bij de Bijenkorf liep ze van etalage raam naar etalage raam, haar neus tegen het glas drukkend en bewonderend om zich heen kijken.
Veel winkels zijn we overigens niet ingegaan. Ik wilde het kort, maar krachtig houden. Langs gemeentehuis, wat gelukkig snel gepiept was. Daarna rustig door de stad gelopen richting een kinderschoenenwinkel. Haar schoenen bleken nog heel goed te passen (genoeg groeiruimte) en ze hadden niet echt leuke schoenen om mee af te wisselen, dus zonder nieuwe schoenen gingen we weer weg. Om vervolgens een lekkere warme wafel te eten terwijl we richting de bus gingen.
Op weg terug in de bus werd Ronja wat avontuurlijker: ze ging door de bus klimmen toen er genoeg plekken vrij waren gekomen tijdens ons ritje. Regelmatig viel ze om en zocht ze weer de veiligheid van Mama op om vervolgens weer te gaan klauteren, alles te ontdekken en verhaaltjes te vertellen. Moe maar voldaan kwamen we thuis terug! Voor herhaling vatbaar! En ik ben benieuwd wat ze zal vinden van een treinritje.
Arcadia 
Ik ben laatst met Evie voor het eerst met de trein geweest. Ze vond het prachtig. Ze stond op mijn schoot en keek haar ogen uit. Ook ik heb dat uitje kort gehouden, want al die indrukken zijn vermoeiend. De terugreis in de trein was dan ook minder leuk.
Wat fijn dat ze het zo leuk vond! Logisch dat ze er wat moe van wordt. Ik weet nog wel ergens waar we naar toe kunnen met de trein, een leuke binnenspeeltuin, maar dat zijn plannen voor over een tijdje.
Met het openbaar vervoer blijft altijd zo bijzonder. Fijn dat ze het zo leuk vond.
Grappig hè hoe dat voor de kinderen zo spannend kan zijn met het OV! Dankjewel.