Alle suikers de deur uit!

Afgelopen maandag onderging ik een glucose tolerantie test in het ziekenhuis. Wat was het een hel! Ik heb echt een paar uur misselijk en naar moeten doorbikkelen, maar ik ben er doorheen gekomen. Het resultaat? Ik ga in ieder geval weer terug naar een gezonder eetpatroon. Waarom? Dat lees je in dit blogje.

Die suikertest is echt een hel voor een zwangere vrouw die ook nog ’s worstelt met misselijkheid! Verschrikkelijk! Van ’s avonds tien uur tot en met een uur of elf ’s ochtends nuchter blijven is echt een hele opgave. Ik was blij met m’n tablet en heb half ijlend wat serietjes gekeken (op het moment ben ik Psych aan het kijken, aan aanrader als je van lachen en nerdy humor houdt).

In het ziekenhuis kom ik nog altijd veel mensen tegen die me kennen. Ze kennen me van het hele zwangerschapscircus nu of van de MMM of van Ronja’s vroeggeboorte of het is een bekende uit onze familie- of vriendenkring. Zo kende ik ook dit keer m’n verpleegkundige: zij was gelijk met mij zwanger toen we Ronja kregen en heeft me tijdens de ziekenhuisopname en daarna heel fijn gesteund. We zijn elkaar nog vaak tegengekomen op het CB. Zij kreeg een voldragen jongen en ik mijn mini meisje. Gelukkig gaat het met beide goed! Inmiddels heeft ze er een dochter bij, maar ze sprak haar bewondering uit dat ik na de hel van Ronja weer zwanger durfde te worden. Het was erg prettig om weer even met haar hierover te kletsen.

De lieve verpleegkundige maakte de test helaas niet makkelijker. Allereerst bracht ze een soort infuus in, zodat ze telkens opnieuw bloed kon aftappen en niet meerdere keren hoefde te prikken. Toen werd ik nuchter geprikt. Vervolgens moest ik een drankje drinken van 200ml met 75 gram suiker. Het was niet zozeer heel erg smerig, maar vooral heel erg naar om te drinken. Het ging er lastig in en ik heb vaak op het punt gestaan over te geven. Om het uur werd ik geprikt. Na een uur begon m’n maag flink te knorren, zo erg dat ik er spierpijn van kreeg in m’n buik. Wat was het fijn om de laatste keer geprikt te worden en daarna een ontbijtje geserveerd te krijgen! Fantastisch!

De uitslagen waren niet denderend, maar ook niet verontrustend. Nuchter was m’n glucose 0,1 boven de maximale waarde, wat inhoudt dat ik een lichte glucose intolerantie heb. De rest van m’n glucose waardes waren goed. Op basis hiervan moet ik komende zondag een dag lang m’n glucose gehalte bijhouden door thuis een paar keer te prikken. Hiervoor hoef ik gelukkig niet nuchter te blijven! Ze verwachten geen rare uitslagen en maken zich ook niet ongerust over eventuele complicaties.

Daarnaast kreeg ik nog een groeiecho van Zusje: wat is ze groot en mooi! Ze is echt al gigantisch met wel 1700 gram. Ronja was met twee maanden gok ik zo’n 1700 gram. Het blijft ontzettend onwerkelijk dat we nu een goed groeiend meisje in de buik hebben zitten met flink wat hobbels in de zwangerschap, maar toch stomen we razendsnel richting een voldragen termijn. Wat is dat mooi!

En verder? Ik ga m’n eetpatroon wat aanpassen. Eerlijk gezegd ben ik daar wel aan toe na 31 weken suiker en snoep en chocomel. Voordat ik zwanger was, at ik erg gezond. Bijna geheel suikervrij, met gezonde suikervervangers. Een deel van dat eetpatroon heb ik gewoon aangehouden, maar voor een groot deel kon ik dit niet volgen vanwege de misselijkheid. Sindsdien snoep ik en ik drink bijvoorbeeld weer regelmatig een warme chocomel. Nu gaat alle snoep en chocomel weer de deur uit en begin ik al voor het eind van de zwangerschap met m’n detox. Ik heb er zin in! Het enige waar ik goed mee moet oppassen is fruit, want hier ben ik in de zwangerschap allergisch voor.