Buikbaby update: pijn!

Afgelopen week hebben we heel wat ziekenhuis bezoekjes achter de rug en er staan er nog behoorlijk wat op de planning de komende tijd. De controle wordt weer aangescherpt, de medicatie is aangepast en er zijn wat specialisten bijgekomen. Ik kan nu eerlijk en open toegeven dat dit echt een enorm zware en vervelende zwangerschap is. Het gaat ronduit slecht met mij.

De uitslagen van de dagcurve waren niet geweldig: een glucose waarde was iets te hoog en een andere veel te laag. Daarom word ik nu doorgestuurd naar (nog een) internist (naast m’n internist voor m’n schildklier) en een diabetes verpleegkundige. Eerlijk gezegd zit ik hier niet op te wachten. Nog meer afspraken in het ziekenhuis en meer mensen die zich gaan bemoeien met de zwangerschap. Ik snap dat dit misschien raar kan klinken voor sommigen, immers ik heb nu zwangerschapsdiabetes, maar dat is peanuts vergeleken met wat we met Ronja hebben meegemaakt. We nemen het wel degelijk serieus, maar zien het als een situatie die makkelijk te managen is en waarvoor al die extra afspraken eigenlijk niet nodig zijn.

Dan is er mijn ontzettend rommelige buik. Sinds kort heb ik voorweeën. Daar zijn we best even van geschrokken. Ze waren ook te zien op het CTG en afgelopen vrijdag heeft dokter P. zelf ook de samentrekkingen gevoeld toen ze m’n buik onderzocht. Wat deze voorweeën betekenen? Op het moment niks, de bevalling is niet begonnen. Zodra ik echter nog meer pijn krijg of ze heftiger worden, moet ik weer aan de bel trekken en gaan ze weer bekijken of de bevalling is gestart. We staan dus op hoog alert.

Maar die buik blijft pijn doen. 24/7 Voel ik een zeurende pijn op de achtergrond en bij lichte inspanning (denk aan even achter het fornuis staan om te koken of een klein stukje lopen) wordt die pijn al snel intens gevolgd door harde buiken en verkrampingen van de baarmoeder. Voortdurende pijn dus. Het is geen ondraaglijke pijn en ik kan het wel hebben, maar het wordt me erg lastig gemaakt om nog iets te doen op een dag. Als ik namelijk niet luister naar mijn lichaam, wordt de pijn alleen maar erger en wie weet begint de bevalling dan wel veel te vroeg. Ik moet dus rusten, wat erg lastig is als je voor een peuter moet zorgen.

Zusje blijft het goed hebben in de buik. Ze groeit netjes door (afgelopen vrijdag met precies 32 weken alweer meer dan 1800 gram) en is heerlijk actief. Haar groei wordt nu nauwlettend in de gaten gehouden in verband met de zwangerschapsdiabetes. Ondanks dat het zo zwaar is, hoop ik dat ze nog even binnen wil blijven en dat ze pas met een mooi gewicht de wereld komt bekijken.