Nu ik 34 weken zwanger ben en de geboorte van Zusje telkens dichterbij komt, blik ik veel terug op Ronja’s vroeggeboorte, couveuseperiode en babytijd. Daar komt ook mijn borstvoedingsverhaal bij kijken: een bijzonder verhaal vergeleken met veel voldragen borstvoedingservaringen. Ronja heeft namelijk nooit aan mijn borst gedronken en toch acht maanden moedermelk gehad.
Als je kindje één kilo weegt op de IC ligt aan alle mogelijke toeters en bellen, dan kun je natuurlijk niet direct na de geboorte aanleggen. Ronja is met een spoedkeizersnede gehaald en ik heb haar even kunnen aanschouwen voordat ze weggebracht werd richting de neonatoloog. Na drie dagen mochten we haar voor het eerst heel even een kusje geven, want toen werd de kap van de couveuse er afgehaald. Op de vierde dag mocht ik haar eindelijk vasthouden. Als de start van het leven van je kind zo verloopt, dan gaat natuurlijk alles niet helemaal volgens het boekje. Zo ook de borstvoeding!
Die moest ik op gang brengen door te kolven. Ik wilde perse borstvoeding geven en ging dus aan de slag met de kolf. Het beste was om de drie uur mezelf aan de machine te hangen. Dus zonder mezelf rust te geven om grondig te herstellen van de keizersnede, zette ik streng mijn alarm om de drie uur om kostte wat kost die productie op gang te brengen en mijn kind het beste te geven wat ze kon krijgen: moedermelk. Gelukkig kwam mijn productie goed op gang en produceerde ik al gauw veel te veel voor mijn kleine wonderkindje.
Ik was erg blij dat ik vriendjes was met de kolfmachine, want ik zag om me heen dat bij heel veel moeders de productie niet op gang wilde komen door alleen jezelf aan die machine te hangen en zonder contact met je kindje. Ronja kreeg de moedermelk via een maagsonde binnen. Tijdens het kangaroeën merkten we op een gegeven moment dat ze toch op zoek was naar een tepel en wel zuigbehoefte had. Vanaf toen mocht ik haar af en toe aanleggen, maar er kwam niks uit mijn borsten. De lactatiekundige constateerde dat de TSR bij Ronja niet werkte en m’n borsten alleen ingesteld waren op de kolfmachine. Daarnaast was Ronja’s zuigkracht niet goed genoeg en ging het aanhappen ook niet lekker.
Ik stuitte vanaf het begin op een heel vervelend probleem: verstopte melkklieren en uiteindelijk borstontstekingen. Alhoewel mijn productie goed was, leek de kolfmachine m’n borsten niet helemaal lekker leeg te krijgen en dat leverde behoorlijk veel problemen op. Het was slopend, ik had voortdurend heel erg veel pijn en werd er ook ziek van, waardoor ik weer niet goed voor Ronja kon zorgen. Maar goed: ze kreeg wel het beste dat er was en dus ging ik stug door met kolven voor mijn prematuurtje.
We hebben toen nog lang finger feeding geprobeerd en dit ging wel redelijk. Toch zat er niet veel schot in de zaak en leek Ronja maar niet zelfstandig te kunnen leren drinken. We zijn daarom met maagsonde naar huis gegaan. Eenmaal thuis moest ik om de drie uur kolven, om de twee uur Ronja aanleggen en daarna nog een voeding via de maagsonde geven. Ik was kapot! Ik produceerde 1,5 liter moedermelk per dag en we hadden inmiddels drie vriezers vol voorraad. Ik besloot te stoppen met kolven en Ronja de fles aan te leren. Wonder boven wonder pikte ze de fles binnen ongeveer een week goed op en mocht de maagsonde na maanden eindelijk uit haar leven verdwijnen. We waren opgelucht: Ronja kreeg moedermelk, ik kreeg rust en zij werd telkens sterker.
Uiteindelijk bleek Ronja niet goed genoeg te groeien op alleen de moedermelk en zijn we overgestapt op een combinatie van kunstvoeding en moedermelk. Zo heeft ze uiteindelijk acht maanden lang dagelijks moedermelk gekregen. Toen begon de moedermelk uit de vriezer niet meer lekker te ruiken en zijn we overgestapt op volledige kunstvoeding.
Ik vind het erg jammer hoe de borstvoeding is verlopen bij Ronja. Het doet me verdriet dat ze nooit live bij me heeft gedronken en dat ik niet zo lang kon voeden als ik eigenlijk had gewild. Als ik het over zou doen, had ik veel dingen anders gedaan. Zo had ik op de couveuseafdeling gewoonweg haar de fles aangeleerd en pas bij thuiskomst overgestapt op de borst, waar we in alle rust ons eigen ding konden doen. Daarnaast was ik nooit gestopt met kolven, maar had ik het afgebouwd naar 3 tot 4 keer per dag, zodat ik zelf ook nog kon rusten tussendoor en Ronja verse moedermelk kon krijgen. Ik was ook niet overgestapt op kunstvoeding vanwege haar groei. Ronja heeft nu eenmaal een andere groei dan de meeste kindjes en blijft een lichtgewicht.
Het positieve aan alles is dat Ronja toch nog erg lang moedermelk heeft gekregen en dus alle voordelen daarvan heeft meegepikt. Daar ben ik ontzettend trots op! Het was een hele lastige periode waarin ik erg ziek was en slecht kon herstellen van de keizersnede en toch heb ik dat maar even voor elkaar gekregen met m’n drie vriezers vol moedermelk. Ik verheug me er op om Zusje borstvoeding te geven en hoop dat ik haar wél live kan voeden.
Arcadia 