Wat een geweldig mooie mijlpaal hebben we vandaag bereikt: ik ben 37 weken zwanger van onze prachtige dochter. Het ging niet zonder slag of stoot, maar met enorme hobbels en gelukkig wordt er binnenkort een einde gemaakt aan deze zwangerschap. Ik moet nog even doorbikkelen en dan is het tijd voor de bevalling. Dit wordt dus m’n laatste buikbaby update.
De afgelopen tijd heb ik veel pijn gehad, regelmatig heftige krampen en begon m’n lijf steeds verder af te takelen. Bij de laatste controle bleek dat m’n bloeddruk weer is aan het opspelen en aangezien Zusje nu een voldragen baby is, word ik volgende week ingeleid. Ik kijk er enorm naar uit! En ik kan niet wachten om onze dochter vast te houden.
Ik zie dus niet op tegen de inleiding. Ik ben al bijna de gehele zwangerschap ontzettend ziek en kan nog maar weinig. Ik weet dat dit beter wordt zodra Zusje geboren is en daar kijk ik natuurlijk enorm naar uit. De inleiding begint met het inbrengen van een ballonnetje, omdat de boel nog potdicht zit bij mij. Ik hoop dat daar de komende dagen nog verandering in komt, m’n buik rommelt er genoeg voor, maar de artsen denken van niet.
Ik zie niet op tegen de ziekenhuisbevalling. Waarschijnlijk moeten we nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven, omdat m’n medicatie veilig afgebouwd moet worden en ook dat zie ik wel zitten. Ik ken bijna alle verpleegkundigen van de verloskamers en ben ‘thuis’ in het ziekenhuis. Voor mij is het logisch en voelt het goed om deze medische zwangerschap in het ziekenhuis af te sluiten.
En dan krijgen we dus zo’n monsterbaby. Tegen de drie kilo zal ze zijn. Ted en ik kunnen er ons niks bij voorstellen! Er zal geen neonatoloog aanwezig zijn om haar mee te nemen naar een couveuse, ze zal op m’n buik gelegd worden en zo kunnen we haar voor het eerst echt bewonderen. Wat zal dat een heerlijk gevoel zijn. Ik zwijmel er helemaal bij weg.
En natuurlijk snap ik dat het inleiden en de bevalling geen pretje zal zijn, maar toch verheug ik me er op. Ik hoop dat het allemaal goed gaat en ik een natuurlijke vaginale bevalling mag meemaken en onze dochter zelf op de wereld kan zetten. Volgende week is het zo ver. We hebben er zin in! Kom maar lieve baby!
Arcadia 
Succes schat!!
Dankjewel!
Ik ben ook ingeleid op 39 weken vanwege een hoge bloeddruk. Bij de geboorte hebben ze mijn dochter een hele tijd op mijn buik laten liggen, een heerlijk gevoel. Ik wens je hetzelfde toe!
Dankjewel! Ik hoop dat ik dezelfde heerlijke ervaring mag meemaken.
Ik ben zó ongelooflijk blij voor jullie, een voldragen kindje in je buik, heel erg bijzonder. Ik begrijp dat je uitkijkt naar de bevalling, straks ‘gewoon’ met je pas geboren baby kunnen knuffelen ipv door een glazen huisje gluren. Geniet ervan, en zet je buik nog een x extra op de kiek 😉 Kan je, je straks verwonderen dat die monsterbaby daar in heeft gezeten XD
Haha! We maken nog een paar laatste foto’s om m’n skippybal vast te leggen.
Dankjewel! Ik verwonder me er nog steeds over dat we zo ver zijn gekomen, ben erg blij als ze er straks uit is en super benieuwd naar d’r!