PCOS en spontaan zwanger: hoe ik het heb gedaan!

Ondanks m’n hardnekkige PCOS ben ik nu bijna 5 weken zwanger. Voor de geboorte van onze dochter Ronja was dit onmogelijk, omdat ik geen eigen cyclus had. Hoe zij er is gekomen kun je hier lezen. Nu zijn we op eigen kracht spontaan zwanger geworden. Hiervoor hebben we wel degelijk een plan gehad.

Nadat ik ben opgehouden met borstvoeding kwam mijn cyclus op gang. In mijn geval kolfde ik, want Ronja dronk niet aan de borst. Daarnaast heb ik de ziekte van Graves, een schildklieraandoening, waarvoor ik vorig jaar behandeld ben. Dat m’n cyclus spontaan op gang kwam en m’n schildklier weer normaal functioneerde, heeft natuurlijk enorm bijgedragen aan deze zwangerschap. Als je geen eigen cyclus hebt, zoals ik voordat we Ronja kregen, dan is het wellicht beter om naar de huisarts te stappen voor een doorverwijzing naar de gynaecoloog dan om het nutteloos zelf te proberen.

Daarnaast ben ik gaan sporten: veel gaan sporten! Het is een passie voor mij geworden en ik vond het heerlijk om te doen. Elke dag, één tot anderhalf uur, lekker de beest uithangen. Met Ronja die om me heen speelt, want zo doe je dat als huismoeder. Soms kwam ze op me zitten of deed ze de oefeningen na. Inmiddels ben ik met het sporten opgehouden, omdat ik daardoor afviel en dit niet goed is in een zwangerschap. Nu doe ik aan yoga of pilates ter ontspanning en om mijn lichaam en spieren soepel te houden.

Ook ben ik nog gezonder gaan leven. We zijn een vegetarisch huishouden, dus dat deden we al goed. Ik ben me gaan verdiepen in het koken en heb elke dag minstens één uur uitgetrokken om onze hoofdmaaltijd te maken. Wat ik aanhield was dat ik puur wilde eten en daarnaast schept ik altijd iets minder koolhydraten op en heel veel groenten. Voor PCOS is het positief als je minder koolhydraten binnenkrijgt. Ook leven we vrijwel suikervrij, waarmee ik geraffineerde suikers bedoel. Als suikervervanger gebruiken we kokosbloesemsuiker. Het liefst had ik rauwe honing gebruikt, maar dat gaat niet als je zwanger wilt worden en is niet aan te raden voor kleine kindjes.

Mijn beauty routine, voor zover je dat zo kan noemen, is ook veranderd: ik doe aan een natuurlijke schoonheidsroutine om zo min mogelijk gifstoffen binnen te krijgen en mijn huid natuurlijk te voeden. Eerst deed ik aan dry-brushen, het masseren van je gehele huid met een zachte borstel, inmiddels ben ik daarmee opgehouden, maar pas ik het nog wel toe op mijn gezicht met een zacht gastendoekje. Daarnaast gebruik ik olie op m’n gezicht, castorolie en dat helpt met het verminderen van acne en ontstekingen. Naast de acne heb ik een rosacea huid en het beste voor mijn huid is lief en zachtaardig te zijn. Dat werkt met deze routine erg goed.

Ons wasmiddel, afwasmiddel en handzeep zijn vervangen door producten waar geen gifstoffen in zitten, in ons geval Neutral producten, maar er zijn meerdere opties hiervoor. Gifstoffen (zoals bijv. parabenen) kunnen van invloed zijn op je hormoonhuishouding en dus je cyclus onregelmatig maken. Ook met het koken heb ik de antiaanbaklagen de deur uit gedaan en pannen gebruikt die niet met giftige stoffen zijn gemaakt (RVS).

Als laatste heb ik m’n cyclus bijgehouden. Mijn cyclus bleef onregelmatig dankzij m’n PCOS, het varieerde van de 30 tot de 75 dagen, maar was redelijk stabiel meestal rond de 45 dagen. Je kunt je afvragen of ik wel elke cyclus een eisprong had, ik zou het niet weten! Toch kon ik telkens een duidelijke vruchtbare periode spotten en konden we dus redelijk gericht seks hebben. Allereerst door te letten op m’n vaginale afscheiding die rond de eisprong meer lijkt op sperma of eiwit. Ook heb ik m’n baarmoedermond in de gaten gehouden. In de derde ronde dat ik zwanger werd, ben ik begonnen met temperaturen. Die grafiek (zie het plaatje hieronder) liet een duidelijke temperatuur shift zien.

Samenvattend hebben de volgende drie dingen er voor gezorgd dat ik nu zwanger ben:
★ sporten
★ gezond eten en leven
★ cyclus bijhouden en eisprong spotten

Mijn derde zwangerschap

Wat is dit ongelofelijk spannend!
Voor de derde keer in m’n leven ben ik zwanger en ik ben nu vier weken. We hebben dus erg vroeg positief getest, wat heel fijn is – want dat is voor het eerst – maar gelijk ontzettend eng. De afgelopen dagen waren op momenten zenuwslopend.

Tegelijkertijd weet ik dat de rest van de zwangerschap vol angst zal blijven totdat we die 24 weken zijn gepasseerd, dat is het punt waarop de gynaecoloog opmerkte dat er iets mis was met onze Ronja, want ze groeide niet goed en had het niet naar haar zin in de buik. Al die weken blijven zenuwen en angsthazen is niks voor mij, dus ik ga genieten. Nu ben ik zwanger, wat er morgen gebeurt, dat kan ik niet weten, maar nu kan ik er voor kiezen om te genieten en die angst niet te laten overheersen.

Dus zo gaan we deze vijfde week in. We hebben de endocrinoloog al ingeschakeld en m’n schildkliermedicatie is opgehoogd. Tegelijkertijd heb ik volgende week ook al een afspraak bij de gynaecoloog, dezelfde als bij Ronja, en moest ik m’n huisarts en apotheek ook op de hoogte brengen.

Daarnaast hebben we het mijn moeder al verteld, die dol enthousiast is, maar tegelijkertijd telkens vraagt of het nog wel goed gaat. Alsof ik het niet zou laten weten als het mis ging. Vandaag is mijn schoonmoeder aan de beurt en later deze week onze vaders. Ook mijn vriendinnen krijgen het deze week te horen. Dan zijn de broertjes aan de beurt. We weten nog niet wanneer we het de rest van de wereld willen vertellen. Nu denk je vast dat ik gek ben, want het staat al online voor iedereen om te zien, maar voor zover ik weet, lezen er geen real life bekenden mee (afgezien van mijn online vriendinnetjes).

Verder voel ik me al goed zwanger: misselijk, gespannen borsten, concentratieproblemen, heftige dromen, kiespijn, maagzuur. Alle kwaaltjes neem ik voor lief en ze mogen van mij een stuk erger worden de komende weken. Wel hoop ik dat ze netjes gaan afnemen na het eerste trimester, want dat deden ze bij Ronja niet. Toen bleef ik de gehele zwangerschap ziek en dat kwam natuurlijk doordat ik ziek was. Hopelijk voel ik me deze zwangerschap beter en kan ik ook Ronja blijven verzorgen. We zullen het zien en ik hou jullie op de hoogte!

Tot slot mijn test van afgelopen vrijdag, waar je heel klein een tuurstreepje ziet (tussen de driehoekjes), ruim voor mijn NOD! Misschien post ik komende vrijdag nog een testje.

En toen was ik zwanger

Ruim voor m’n NOD heb ik positief getest. Ik ben nu bijna 4 weken zwanger van ons derde kindje. Wat is dit bijzonder! Wat hou ik al van deze baby! Wat is het onvoorstelbaar spannend. Ik ga deze zwangerschap uitdragen en we gaan genieten. ♥

Ronde 3: het magische wachtbankje

We zitten middenin het wachtbankje en wat is het bijzonder om een spontane kans te hebben op een kindje! Iets dat we voor Ronja nooit hadden durven dromen wordt hopelijk binnenkort werkelijkheid. Wie weet wel deze ronde?

Het wachtbankje is voor mij altijd een magische periode. Dan hebben we een kans en dan ga ik lekker wegdromen over opnieuw een baby in m’n buik die daar een feestje bouwt. Over een voldragen kindje dat meteen aan de borst wordt gelegd en eindelijk live voeden. Over een échte kraamtijd, geen pijnlijke, afschuwelijk enge, stressvolle couveuseperiode. Ik droom weg en ik geniet!

Maar zonder MMM is zijn de weken voor het wachtbankje zo slecht nog niet. Geen controles, geen vervelende medicatie die complicaties opleveren, geen verplichte seksinstructies, doen waar wij zin in hebben en genieten van elkaar. Dat hebben we eerder nooit zo ervaren.

En dan de vraag: ben ik zwanger? We weten het over ongeveer een weekje, dan doe ik een test, mits ik nog geen bloed heb gespot. Ik voel me zwanger, min of meer, maar ik denk elke ronde dat ik zwanger ben, dus ik relativeer dat gevoel ook weer. Ik heb veel kwaaltjes: witte afscheiding, gevoelige borsten, duizelig, misselijk, concentratieproblemen, kleine puistjes, af en toe hoofdpijn. Ook een aantal ongi-tekenen: krampjes en steekjes in de baarmoeder (nog geen rugpijn!), zin in vettig eten, strontchagrijnig. De ongi-tekenen kunnen net zo goed zwangerschapskwaaltjes zijn.

Wat mij betreft kan het beide kanten op, toch voelt deze ronde net iets anders dan de vorigen. Ik heb geen super pijnlijke stuwingsborsten en niet die bekende rugpijn. Wie weet komt het nog, wie weet niet. Ik weet dat ik weinig waarde hoef te hechten aan zulke vroege kwaaltjes en nog gewoon even geduld moet hebben. We zullen het zien en ondertussen droom ik verder over een volgend kindje.

Ronde 3: mijn chart

Zoals beloofd afgelopen maandag post ik nu m’n chart van Fertility Friend die duidelijk laat zien dat ik een eisprong heb gehad.

Ik ben er alleen niet helemaal zeker over of de eisprong daadwerkelijk op dinsdag was, ik dacht eerder aan zondag of maandag.

Deze ronde heb ik veel geleerd van het temperaturen. Waarschijnlijk zaten we er vorige rondes naast qua timing, omdat ik nu ook dacht dat ik afgelopen zaterdag ovuleerde, maar dat is duidelijk niet het geval. En de mooie grafiek geeft me rust, ik heb nog nooit in een natuurlijke cyclus met temperaturen een eisprong gespot! Zo kan ik vertrouwen kweken in mijn lijf.

Hopelijk hebben we dit ei dus goed benut en kan ik over een kleine twee weekjes aan zwangerschapsblogjes beginnen! Dan wordt het echt spannend.

Ronde 3: welkom op het wachtbankje!

Afgelopen weekend heb ik m’n eisprong gehad, nu wordt het weer twee weken afwachten. Dat is ontzettend spannend! We hebben weer een kans om nog een kindje te mogen krijgen en ik ben erg benieuwd of het gelukt is.

Tijdens m’n dipdagje kwam ik tot de conclusie dat m’n hormonen weer een loopje met me namen. De dagen erna was ik extra emotioneel en ook onhandig. Vervolgens kreeg ik de bekende vloed van vruchtbare afscheiding en enorm veel pijn in m’n eierstokken. ‘Dankzij’ de jaren MMM weet ik precies wanneer m’n eierstokken pijn doen of m’n baarmoeder of m’n darmen. M’n eisprong kwam er dus aan!

Ik ben enorm opgelucht. M’n temperatuur heeft het tot nu toe ook al bevestigd en als de lijn zich mooi voortzet, zal ik m’n grafiek later deze week ook hier even laten zien. Als ik een luteale fase heb van 14 dagen, krijg ik een cyclus van 36 dagen. Daar kan ik prima mee leven. De onregelmatigheid is wel lastig, m’n lijf geeft heel erg duidelijk aan wanneer m’n ei is, maar ik kan van tevoren niets over m’n cyclus zeggen, want de timing is elke keer weer anders.

Naast opluchting worstel ik ook met veel onzekerheid. Ik ben erg onzeker over m’n cyclus en heb weinig vertrouwen in m’n lichaam. Ik hoop dat het temperaturen dat vertrouwen een beetje op gaat bouwen, zodat ik leer te wachten en leer te accepteren dat het nu eenmaal onzeker blijft. Ik zal daar tijd voor nodig hebben. Hopelijk blaak ik over een tijdje van het zelfvertrouwen of nog beter van een beginnend wondertje in m’n buik.

Ronde 3: Een dipdagje

Ik heb een onzeker dagje. Deze week was het spannend, want heel m’n lijf gaf aan dat ik ging ovuleren, maar m’n temperatuur grafiek laat nog niks zien. Nu heeft m’n lijf altijd een lange aanloop naar een eisprong, dus de hoop heb ik nog niet opgegeven, maar toch is het kut en word ik onzeker.

Ik kan me niet voorstellen dat ik na al die moeite voor Ronja nu een mooie cyclus zou hebben en ook nog eens spontaan zwanger zou worden. Dat is toch te veel gevraagd? Zeker als ik ook nog eens een voldragen kindje zou krijgen. Wat een onzekerheden.

En dan die stomme cyclus. Dat stomme lijf. Die stomme eierstokken. Die drukken en steken en zijn vreselijk beurs. Ik weet dat ze vergroot zijn van alle behandelingen, overstimulaties, complicaties en PCOS, maar dan nog is het erg verontrustend om ze voortdurend te voelen zitten en lichte pijn te hebben.

Dan zou het zo veel helpen als ik gewoon enigszins wist wat er zich afspeelde. Op dit soort dagen wil ik dan ook graag naar de gyn stappen voor een echo, voor een startgesprek en om gewoon weer onder behandeling te gaan. Toch zie ik het niet zitten. Als de temperatuurchart de komende tijd helemaal niks blijft laten zien, dan wordt het een ander verhaal.

Ik heb een baaldagje. Het gaat wel weer over. Ik wil ook wel erg graag weer zwanger zijn en nog een kindje krijgen. Die wens groeit toch langzaam elke dag een beetje. Dat is maar goed ook, anders was deze lange weg erg uitzichtloos. Wij gaan weer zwanger worden en we krijgen nog een kindje. Het komt goed.

Ronde 3: so far so good

Tot nu toe is dit de makkelijkste en fijnste ronde. Zou het dan toch door het temperaturen komen? Ik weet het niet, maar het is heerlijk om lekker in m’n vel te zitten en m’n ding te kunnen doen zonder dat die hormonen roet in het eten gooien.

Ik zit tegen m’n eisprong aan, dat is ook altijd een periode dat ik me goed voel. En ik ben benieuwd wanneer het tempen het eitje zal laten zien. Ik gok komende dinsdag of woensdag. Daarna wordt het weer rustig twee weken afwachten.

Die wachtweken zijn tegenwoordig niet zo heel lastig. Natuurlijk denk ik bij elk krampje en m’n gevoelige borsten: zou het? Maar wegdromen is alleen maar mooi en positief! Het is beter om het positief in te zien dan nu al bij de pakken neer te gaan zitten dat het toch niet zou lukken.

En daar ben ik nog steeds van overtuigd: het gaat ons lukken! Het is fijn om weer iets van controle te hebben. Terwijl ik dat schrijf, weet ik ook dat ik over een paar dagen of uren het weer totaal anders kan voelen, maar tot nu toe zit ik in een goede flow. Die gaan we vast houden en dan gaat het goed komen. Als we die twee strepen in handen hebben, dan gaat het pas écht spannend worden!

Ronde 3: temperaturen helpt!

In deze ronde ben ik gestart met temperaturen. Elke ochtend meet ik m’n temperatuur op als ik wakker word en dit zet ik in m’n grafiek van Fertility Friend. Tot nu toe geeft dit me veel rust.

Afgelopen rondes heb ik vooral geworsteld met het gebrek aan kennis. Tijdens de jaren MMM wist ik meestal wat er gebeurde in m’n lichaam. Ik wist wanneer m’n ei was, hoe dik m’n baarmoederslijmvlies was en afhankelijk van die factoren hoe groot de kans was dat het nou raak zou zijn. Nu weet ik niks.

Het tempen geeft me enige houvast. Ik heb jaren geleden al eens een paar cyclussen getempt, maar dit had geen effect. Dankzij de PCOS had ik geen cyclus en werden m’n grafieken enorme bergen vol pieken en dalen waar geen touw aan vast was te knopen. Het gaf dus duidelijk aan dat ik geen eisprong had.

Tot nu toe begint m’n grafiek heel stabiel en dat is een goed teken! Ik heb dat alleen gehad in gestimuleerde cyclussen die al vroeg een eisprong gaven. Ook heb ik geen last van m’n hormonen en veel energie. Ondanks dat het allemaal goed gaat, ben ik ook onzeker. Ted en ik hebben afgesproken dat we naar de gyn stappen als we geen ei kunnen spotten met tempen. Dat vind ik een eng vooruitzicht, dus ik duim hard dat ik een prachtig grafiekje te zien krijg over een paar weken!

Ted wil heel graag nog een kindje

En ik natuurlijk ook, maar niet ten koste van alles. Ted denkt daar anders over. Hij zei dat hij het erg zou vinden als het bij Ronja bleef en dat hij niet wist of hij dat wel kon accepteren. Hij heeft er duidelijk gemixte gevoelens over. Ik ben blij dat hij die met mij deelde, maar vind het tegelijkertijd lastig.

Hij dacht dat mijn volle vertrouwen in een spontane zwangerschap wellicht averechts zou werken, want dan zou de klap extra hard aan komen als het niet zou lukken. Ik weet niet zeker of dat zo zal zijn. In tegenstelling tot Ted ben ik iemand die vooruit kijkt en gebeurtenissen makkelijk achter me laat liggen. Ik verleg mijn grenzen en ga verder, ga door, houd vol.

Dat is één van de redenen waarom ik geen MMM meer wil: ik zal m’n eigen grenzen overschrijden en risico’s nemen. Risico’s met m’n eigen gezondheid, wat dus ook gevolgen heeft voor m’n lieve Ronja.

Maar voor mij is de situatie nu veranderd. Ted wil heel erg graag nog een kindje. Dat betekent dat ik m’n grenzen voor hem zal verleggen. Dat ik er voor wil zorgen dat die wens van hem in vervulling gaat komen.

Deze ronde ga ik temperaturen. Als nu blijkt dat ik geen eisprong heb, wil ik in gesprek gaan met de gynaecoloog en overleggen wat onze opties zullen zijn als we weer onder behandeling zouden gaan. En dan moeten Ted en ik nog eens diep gaan nadenken over wat we nu echt graag willen.