Ronja’s tweede verjaardag

En toen had ik al een tijdje een peuter als dochter: wat een veranderingen in ons leven! Volgend kindje op komst, peuterspeelzaal en zo’n grote meid. Nou goed groot, ze blijft mijn lekkere kleine mini baby. Alhoewel het groot worden toch wel erg snel gaat nu.

Haar tweede verjaardag hebben we klein gehouden. We hebben geen kraambezoek of kraamfeest gehad vanwege haar couveuseperiode en daarom hebben we tijdens haar eerste verjaardag iedereen uitgenodigd die we kenden. Ze mochten haar allemaal komen zien, meegenieten en haar leven vieren. Dat was een drukke boel!

Dit jaar hebben we het bewust heel klein gehouden. Alleen onze ouders met hun partners, onze beide broers met partners en kinderen, onze oma’s en een paar goede vrienden. Zo hadden we alleen mensen in ons huis die ons goed kenden en dat maakte het voor Ronja ook daadwerkelijk echt leuk.

We wilden eerst met iedereen naar de kinderboerderij, maar dat plan viel in het water. Toen iedereen eenmaal hier was, mochten ze cadeautjes geven. Ronja is geen cadeautjes gewend en moest er even aan wennen. Ze vond het wel leuk, maar wilde het liefst met elk nieuw speeltje gaan spelen. Ondanks niet zo heel veel mensen en dus ook minder cadeautjes, had ze er toch al snel genoeg van.

Daarna hebben we gezongen en Ronja haar kaarsje op de taart laten uitblazen. Vervolgens kreeg iedereen, behalve ik vanwege de bavarois, een heerlijk stukje taart. Wat er daarna gebeurde weet ik alleen van de verhalen, want ik ben in bed gekropen en heb heel lang lekker geslapen. Ik was kapot moe! Maar de kinderen hebben nog lang gespeeld en Ronja heeft genoten van de aandacht.

Van ons heeft Ronja een tafeltent gekregen, maar daarover vrijdag meer.

Ronja de Peuter

Vandaag is mijn allerliefste dochter Ronja twee jaar oud. Twee jaar geleden kwamen er een stuk of zes artsen onze ziekenhuiskamer binnen om ons te vertellen wat we al wisten omdat we al uren aan het CTG lagen dat veel hartdipjes liet zien: ze gingen Ronja halen. Ik was 29 weken en 4 dagen zwanger.

Een enorm gevoel van machteloosheid overviel ons. We wisten niet hoe ze uit de buik zou komen. Zou ze ziek zijn? Zou ze sterk genoeg zijn? Zou ze dood gaan? Geen enkele zekerheid. Familie verzamelde zich om ons om heen en voordat we naar de operatietafel gingen maakten we haar naam bekend, zodat ze wisten op wie ze waren aan het wachten.

Gelukkig was dokter P. degene die Ronja ging halen. Ze had ons al door de helse zwangerschap gelootst en mocht het nu toevallig ook afronden door mij open te snijden. Op de operatietafel ging m’n buik als een gek op en neer, niet door mijn zenuwen, maar door Ronja die altijd een feestje hield daar binnen. En binnen no time was ze daar: ons prachtige één kilo kindje dat gelijk huilde en wild om zich heen sloeg en trapte. Super klein, hartstikke mager, maar ze leefde!

Ik heb haar ongeveer 5 seconden gezien van een afstandje voordat ze mee ging met Ted en het team van de neonatologie. Vanaf toen lag haar leven in hun handen en gelukkig is na een paar spannende dagen alles goedgekomen met ons prachtig wonderkindje.

Vanaf het moment dat ik wist dat ze haar gingen halen was ik tegelijkertijd doodsbang en super opgelucht. Ik had meer vertrouwen in mijn kind dan in mijn kind in mijn buik. In mijn lijf waar ze het duidelijk niet goed had en waarvan we allebei uiteindelijk ziek zouden worden. Ik was opgelucht dat ze werd gehaald en had vertrouwen in haar. Dat is heel raar als je kindje maar zo klein en kwetsbaar is, maar toch was het zo. Zij kon dit wel alleen en ik hielp haar zo veel ik kon maar niet meer in mijn buik.

En nu op haar tweede verjaardag vieren we haar leven. Ze wordt omringd door mensen die van haar houden, we gaan samen spelen, samen heerlijke taart en vlaai eten en cadeautjes geven. En ondertussen groeit haar broertje of zusje in mijn buik en beginnen de zorgen die we hadden tijdens Ronja’s zwangerschap weer bij mij terug te komen.

‘Het wordt tijd dat ze weer eens wat nieuw speelgoed krijgt!’

Dit vind ik een van de irritantste dingen die mensen tegen me kunnen zeggen en toch wordt het geregeld gezegd. Het is vervelend om te horen, omdat het niet waar is én omdat hij mij kwetst als mama.

Ronja heeft niet veel speelgoed en is hartstikke tevreden met wat ze wel heeft, ze varieert eindeloos en vindt altijd iets nieuw om mee te spelen. Daarnaast willen we geen huis vol speelgoed dat ze toch niet gebruikt, zo veel heeft een kind echt niet nodig en het scheelt in opslagruimte. We kochten als baby wel vaker nieuw speelgoed voor haar, om mee te gaan in haar ontwikkeling, maar nu is dat niet meer nodig en krijgt ze iets met haar verjaardag en wellicht met kerst, maar misschien ook niet. Daar zijn we nog niet uit!

De mensen die het zeggen zijn mensen die wel degelijk dichtbij ons staan. En dat kwetst me. Denken ze dan echt dat als Ronja speelgoed nodig zou hebben ik dat als mama niet zou opmerken en daar niet naar zou handelen? Natuurlijk zorg ik er voor dat Ronja uitdagingen vindt en genoeg variatie heeft in het speelaanbod! Ik vind het een klap in m’n gezicht als ze zoiets roepen.

Toch ben ik er mee opgehouden ze uit te leggen waarom hun opmerking niet klopt en dat ik het vervelend vind dat ze dat zeggen. Zij staan immers heel anders in het leven en vinden dat spullen gewoon gekocht en daarna weer weggegooid moeten worden. Die houding is heel anders dan hoe wij er in staan en hoe wij willen dat Ronja om gaat met spullen. Ik zie dus in dat zij hier principieel anders over denken, accepteer dat en probeer het van me af te laten rollen. Uiteindelijk eindigt het dan toch in een Mama Avonturen blogje, want dit door dit soort dingen van me af te schrijven, lukt het me beter het te accepteren.

Totoro Gekte

Al haar hele leven laten we Ronja regelmatig naar de Ghibli film Tonari no Totoro kijken en ze was er vanaf moment één helemaal dol op. Ze heeft een Totoro knuffel en in ons huis zijn overal Totoro decoraties verborgen. We zijn zelf namelijk ook een beetje Totoro gek.

Maar de laatste tijd wil Ronja nog maar één ding: het liedje Tonari no Totoro luisteren. Ze wilt het niet een keertje luisteren, nee, ze wilt het hele dagen achter elkaar zo veel mogelijk luisteren. En dan lekker dansen en meezingen. Ik ben dol op Totor, maar na twee dagen Tonari no Totoro Totoro te horen werd ik gillend gek!

De film is echt een aanrader voor zowel de allerkleinsten als volwassenen. Ghibli wordt wel eens de Japanse Disney genoemd en is ook minstens net zo groot in Japan als Disney hier is, maar Ghibli is veel beter en leuker. Ze maken films voor kinderen en volwassenen, echte familiefilms en sommigen zijn helemaal niet geschikt voor kinderen. Zo zal je niet snel het tragische Grave of the Fireflies aan je kleintje laten zien, want hier moet iedereen gegarandeerd van janken.

Gelukkig zijn er ook een heleboel feel good magische films zoals Tonari no Totoro (Mijn Buurman Totoro). Totoro gaat over een gezin dat net verhuist naar een nieuw huis. De moeder ligt in het ziekenhuis en de vader zorgt daarom alleen voor de twee dochters. In de film gebeurt niet veel, behalve een paar prachtige ontmoetingen met Totoro. Totoro kun je zien als een soort beschermer van het bos. Alleen kinderen kunnen hem zien en als ze hem zien, betekent dit dat er geluk op hun pad komt. Daarom vinden we Ronja’s Totoro knuffel en de decoraties ook zo leuk: ze staan allemaal symbool voor geluk. En we hopen dat Ronja een erg gelukkig leven krijgt.

Ook mooi aan de film is dat de moeder zwanger is, hoewel dit niet expliciet wordt gemaakt in de film zelf, maar tijdens de aftiteling zien we dat de familie zich uitbreidt met een baby broertje. Dan kan ik Ronja gelijk gerust stellen als ik tijdens deze zwangerschap in het ziekenhuis beland: net als in Totoro komt ook deze mama weer gezond en wel bij haar terug en hopelijk met een hele mooie lieve kleine baby.

Alweer Luierdrama

Na mijn laatste blogpost over luierdrama vertelde ik jullie een tijdje terug nog dat het zo goed ging met zindelijk worden en de luiers aanhouden. Inmiddels is de situatie weer helemaal veranderd!

De afgelopen week heeft ze voortdurend haar luier uitgedaan. Eerst plaste ze niet het bed onder. Na een paar dagen was haar bed telkens doorweekt en afgelopen nacht lag er zelfs een drol bij! Niet prettig om op te moeten ruimen, dat kan ik je vertellen.

Het gebeurt niet alleen tijdens het slapen, maar ook tijdens het dutje. Dus twee keer per dag moet ik wasjes vol beddengoed draaien. En zorgen dat het allemaal maar snel genoeg droogt voordat Ronja weer moet slapen.

Ze doet tegenwoordig ook zelf haar luier uit als ze vindt dat deze vies is of door plas of door poep. Ze is dus erg behendig geworden in zichzelf uitkleden, ook als ze een onderbroek met pyjama in een slaapzak aan heeft. We proberen ook niet de luier op een af andere manier vast te maken, je hebt sowieso weinig opties met deze hitte en we weten dat Ronja zich toch uit haar kleren zal wurmen.

Hopelijk is dit weer een fase die snel voorbij is. Ze lijkt ook wel door te hebben dat het allemaal erg smerig is, want ze blijft ver bij de poep en plas in haar bed vandaan. Vaak plast ze ook in een hoekje. Het liefste legde ik haar gewoon naakt in bed, zodat ze ’s nachts zindelijk kan worden, maar ik geloof dat dit iets te veel gevraagd is. Het zindelijk worden gaat verder z’n gangetje. Ze plast af en toe op het potje en vindt het nog steeds bijster interessant allemaal.

Week 2: spannend en rustig tegelijk!

Afgelopen week stond vooral in het teken van m’n ovulatie en wat was dat spannend!

De hele tijd was ik maar aan het wachten op die bevestiging, want m’n lijf had toch wel erg duidelijk aangegeven dat m’n ovulatie geweest was. En toch kreeg ik die bevestiging pas later dan verwacht, gelukkig hebben we dit ei goed benut en nu begint het spannende wachten. Ik ben benieuwd!

Verder was de afgelopen week erg rustig en op de reguliere bezoekjes van de opa’s en oma’s van Ronja na, hebben we vrij weinig uitgevoerd. Door de regen zijn we er weinig op uit geweest en daarna heeft Ronja heerlijk in de tuin kunnen spelen. Ik weet nog niet of ik haar zo graag in de regen wil laten spelen. Misschien als ze nog iets groter is, dan kan ze het zelf beter beslissen. Tot nu toe vindt ze het ook niet fijn, die regen.

Dankzij de regen de afgelopen periode staat alles in bloei in de tuin en dat is fijn! Ons zielige voortuintje is nu een oase van gras met een mooie sering in het midden. Hopelijk gaat die volgend jaar mooi bloeien en groeien. We hebben hem pas dit jaar gepland, dus nu heb ik hem nog niet in volle glorie gezien. Het gras wilde eerst niet, omdat na het zaaien een periode van droogte kwam. Nu is het echt geëxplodeerd. Ik ben er blij mee, want eerder waren het alleen rotsen en zand. Dit is een stuk mooier! Ik moet het nu wel regelmatig maaien.

Dit weekend hebben we gelukkig niet veel plannen. De afgelopen weken waren onze weekenden namelijk bomvol en nu kunnen we weer relaxen met z’n drietjes. Ik ga er vanavond wel even op uit, maar dat is pas tegen etenstijd. Eerst kunnen we gezellig naar de kinderboerderij en morgen zien we wel wat we doen. Ik ben bezig met onze zolder opruimen, die staat behoorlijk vol met troep sinds de verhuizing. We willen hem georganiseerd hebben en opgeruimd. Dat betekent een boel sorteren en wegdoen.

Volgende week wordt het spannend, dan ga ik op het eind testen en ik hoop dat ik geen bloed ga spotten. Wie weet kunnen er daarna zwangerschapsblogjes volgen.

Eerste poepje op het potje!

Wat waren we trots afgelopen vrijdag toen Ronja voor het eerst op het potje poepte! Ze was tijdens het eten aan het persen, maar er kwam niets. Daarna heeft Ted haar, zoals elke avond, tijdens het naar bed gaan op het potje gezet en toen kwam er een flinke drol met een plasje.

Dit betekent overigens niet dat Ronja bijna zindelijk is. Sindsdien heeft ze niks op het potje gedaan, soms wil ze er dagen niet op zitten en dan vindt ze het weer leuk om er op te zitten. Soms komt er een plasje, vaker een paar druppels, maar meestal helemaal niks. We bieden het potje in ieder geval tijdens het verschonen aan en dan bepaalt zij wat ze wil doen.

Het luierdrama hebben we ook niet meer meegemaakt. Ze lijkt nu te begrijpen dat ze zichzelf onder plast als ze haar luier uitdoet. En dat wil ze niet. We vinden haar wel nog regelmatig naakt in bed: alles uit behalve de luier! Onze kleine naturist.

Het verschonen gaat ook een stuk makkelijker. Ronja zit nu in een ik-vind-mama-helpen-leuk fase. Hierdoor kan ik haar makkelijk motiveren om stil te liggen op haar rug, maar ook is het leuk om haar kleine klusjes te laten doen. Zo ruimt ze haar eigen luier op in de prullenbak of luieremmer en trekt ze haar eigen sokken uit.

Ze is alweer bijna 2 en wederom zitten we in een heerlijk leuke en uitdagende fase. Ze is een lekkere dreumes en bijna-peuter!

Ronja de Kletskous

Op de couveuseafdeling zei een verpleegkundige tegen ons dat Ronja onze stilte zou doorbreken. Ted en ik kunnen namelijk zwijgzaam en non-verbaal de dagen doorbrengen, heerlijk, maar net zo fijn is het dat onze Ronja inderdaad een enorme kletskous is geworden!

Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat ze al zo’n taalvoorsprong heeft en hele zinnen produceert. Ze is vooral in een of ander brabbeltaaltje met veel expressies en gebaren ons aan het uitleggen wat ze bedoelt en daar wordt ze behoorlijk goed in. Ook wilt ze ons graag entertainen met gekke bekken of ‘mopjes’. Alles om ons aan het lachen te krijgen!

Er zit ook duidelijk structuur in het brabbeltaaltje en soms komt er op het einde van de zin een echt woord naar voren, zoals eten en dan weet ik opeens waar ze het over heeft. Schoenen noemt ze klakkie en Totoro is Uhnt Uhnt Uhnt. Zo weet ze ons wel duidelijk te maken wat ze wilt zeggen of wat wij voor haar moeten doen.

Daarnaast heeft ze ook een grote woordenschat en weet ze veel dingen, dieren en mensen te benoemen. Hoewel Opa en Oma nog niet de revue hebben gepasseerd. Boerderijdieren zijn favoriet, maar bal en bij ook! Als we klaar zijn met ontbijten, loopt ze naar de achterdeur en zegt ze buiten.

Begrijpen doet ze heel goed, luisteren natuurlijk minder, maar ook daar komt verbetering in. Als ze boos is of als ze iets doet wat niet mag, dan helpt het om rustig te blijven en haar tekst en uitleg te geven. Diep in en uit ademen is ook favoriet om tot rust te komen.

Ted is haar de laatste dagen kleuren aan het leren. Allereerst leerde ze blauw en inmiddels weet ze ook rood te zeggen. Ikzelf ben bezig haar lichaamsdelen te leren, hoewel die vaak te lastig zijn om na te zeggen. Sinds kort weet ze waar haar ellebogen zitten, maar dat kan ze natuurlijk niet herhalen!

Week 1: mijn week zonder foto’s

Ik dacht laat ik een soort dagboekje bij gaan houden van hoe het in huizen Arcadia is gegaan de afgelopen week. Meestal doen de bloggers dat met foto’s . Ik ga het zonder proberen, hoewel er misschien in de toekomst wel wat foto’s bijkomen.

Deze week was een week waarin ik weer kon knallen met sporten. Zo vlak voor m’n ongesteldheid zakt m’n energiepeil naar beneden, maar daarna ben ik er weer helemaal bovenop en kan ik weer vooruit. Het is heerlijk om lekker fysiek bezig te zijn, dat geeft mij rust. Ook ben ik trots op m’n lijf. Ik heb altijd veel rugproblemen gehad en voelde me fysiek zwak, dat is volledig verleden tijd. Ik ben behoorlijk afgetraind, heb flinke spieren overal en daar ben ik super trots op! Eindelijk iets dat m’n lijf wél goed kan.

Daarnaast ben ik na m’n ongesteldheid begonnen met temperaturen en dat gaf rust. Ik heb enigzins een houvast in de enge weg naar een volgend kindje. Het blijft voor mij een zoektocht van wat ik will, wat er mogelijk is en waar m’n grenzen liggen. Stiekem bereid ik me al voor op weer beginnen met behandelingen, maar dat stop ik ook snel weer weg want daar wil ik niet te veel aan denken.

Het was ook een week vol zomer, lekker weer en veel buiten zijn. En daar hou ik van! Sinds ik moeder ben beleef ik de seizoenen veel bewuster door Ronja en dat is puur genieten. Lekker naar het strand, de kinderboerderij of gewoon in de tuin wat aanrotzooien. Het is zo leuk om te zien hoe enthousiast Ronja over alles is en hoe ze zich creatief kan vermaken met alles wat ze te pakken kan krijgen buiten.

Ronja was deze week super lief en soms een beetje pittig. Er zijn weken dat ze erg tegendraads kan zijn, dan ben ik op het einde van de dag wel op. Deze week was dat maar af en toe het geval en was ze vooral heel lief. Hoe meer ze kan communiceren, hoe minder driftbuien ze heeft. Ik heb dus ook goede hoop dat als ze eenmaal volledig begrijpt wat ik zeg, we de driftbuien achter ons kunnen laten. We zullen zien, inmiddels ben ik ook al time-out tactieken aan het verzinnen.

Eten is altijd super gezellig en ook deze week was het feest: van preitaart tot veganistische shepherd’s pie! Ronja geniet van het eten en daar genieten wij van. Het is gezellig aan tafel, ze brabbelt wat af en Ted en ik bespreken onze dag of genieten van onze dochter.

Tot slot voel ik me rijk. Wat heb ik een mooie dochter en een lieve man. Wat ben ik blij dat ik huismoeder mag zijn, dat ik me elke dag mag bezighouden met wat ik het leukste vind op deze hele wereld en wat is dat een enorme luxe positie! Ik ben erg gelukkig met ons leven als gezinnetje.

Ronja de Alleseter

We zijn eventjes weggeweest met familie naar de kust en dat was lekker uitwaaien! Ronja stal natuurlijk de show met haar charme en uitbundigheid. We kregen veel complimentjes over haar eten en daardoor bedacht ik me dat we inderdaad een heerlijke alleseter hebben.

Ronja’s eten begon dramatisch. Ze is meer dan 10 weken te vroeg geboren en als prematuurtje zijn er andere prioriteiten dan drinken. Zo heeft ze lang haar voeding via een maagsonde gekregen. We hebben haar geprobeerd aan te leggen en aan de borst te laten drinken, maar dit is nooit gelukt. Ze heeft uiteindelijk toen we thuis waren na 12 weken pas geleerd hoe ze uit een fles moet drinken en toen kon ook eindelijk die maagsonde er uit. Zo heeft ze uiteindelijk 8 maanden moedermelk uit de vriezer gekregen. Ik was namelijk al eerder opgehouden met kolven, maar had zo’n grote voorraad dat we het tot 8 maanden hebben uitgehouden.

Na de borstvoeding zijn we overgestapt op HA flesvoeding en dit hebben we rond de 5 maanden gecombineerd met vast voedsel. We zijn toen begonnen met groenten en al gauw ook fruit. Ted en ik hebben haar altijd stukken groenten of fruit gegeven en daarnaast kreeg ze ook gepureerd eten binnen. Zodra we merkten dat ze de stukken echt ging opeten, zijn we opgehouden met haar eten te pureren.

Dankzij de TrippTrapp babyset kon Ronja altijd aan tafel zitten en zo was zij altijd bij ons met de maaltijden. Op een gegeven moment (ergens tussen de 6-8 maanden) merkten we dat ze interesse kreeg in ons eten en vervolgens mocht ze ook mee eten met de pot. Vanaf toen ging het snel. Ze mocht lekker kliederen, uitproberen en spelen met haar eten. Dat deed ze volop en al gauw at ze met ons mee!

Nu eet Ronja alles. Ze is dol op pannenkoeken, risotto en soep. Ze eet pittig eten, zuur eten en zoet eten. Alle smaakjes zijn welkom. De ene keer eet ze meer dan de andere keer. Wij houden de regel aan dat wij bepalen wat ze eet en zij zelf bepaald hoeveel. In het begin maakte ze er een grote puinhoop van en tegenwoordig eet ze erg netjes en valt er alleen af en toe iets op de grond. Ze is ook aan het leren met bestek te eten, maar het meeste gaat nog steeds naar binnen met de handen en dat vinden wij prima.

Met het drinken is het ook goedgekomen. Al gauw had ze interesse in mijn waterbekertje – ik drink de gehele dag door water – en mocht ze daarvan kleine slokjes nemen. We hebben haar toen een Nuby rietjesbeker gegeven, daarna een Avent oefenbeker en nu drinkt ze uit een glas of een beker. Als we op reis zijn gaat de Nuby nog mee, want dat is makkelijker. Ze krijgt alleen thee (verschillende kruidenthee) of water. We doen niet aan ranja, diksap of gewoon sap. Soms mag ze met ons meedrinken en krijgt ze dus wel iets anders binnen dan water of thee.

Zo hebben wij onze alleseter gekregen. Heel verwonderlijk gezien haar slechte start dat het zo goed gaat en ze er ook zo veel plezier in heeft. Ted is nog steeds een kieskeurige eter en ik at niks als kind (op boterhammen pindakaas en chocomel na), dus wij hadden weinig hoop voor Ronja. We zijn enorm blij met onze gezellige eter!