PCOS en spontaan zwanger: hoe ik het heb gedaan!

Ondanks m’n hardnekkige PCOS ben ik nu bijna 5 weken zwanger. Voor de geboorte van onze dochter Ronja was dit onmogelijk, omdat ik geen eigen cyclus had. Hoe zij er is gekomen kun je hier lezen. Nu zijn we op eigen kracht spontaan zwanger geworden. Hiervoor hebben we wel degelijk een plan gehad.

Nadat ik ben opgehouden met borstvoeding kwam mijn cyclus op gang. In mijn geval kolfde ik, want Ronja dronk niet aan de borst. Daarnaast heb ik de ziekte van Graves, een schildklieraandoening, waarvoor ik vorig jaar behandeld ben. Dat m’n cyclus spontaan op gang kwam en m’n schildklier weer normaal functioneerde, heeft natuurlijk enorm bijgedragen aan deze zwangerschap. Als je geen eigen cyclus hebt, zoals ik voordat we Ronja kregen, dan is het wellicht beter om naar de huisarts te stappen voor een doorverwijzing naar de gynaecoloog dan om het nutteloos zelf te proberen.

Daarnaast ben ik gaan sporten: veel gaan sporten! Het is een passie voor mij geworden en ik vond het heerlijk om te doen. Elke dag, één tot anderhalf uur, lekker de beest uithangen. Met Ronja die om me heen speelt, want zo doe je dat als huismoeder. Soms kwam ze op me zitten of deed ze de oefeningen na. Inmiddels ben ik met het sporten opgehouden, omdat ik daardoor afviel en dit niet goed is in een zwangerschap. Nu doe ik aan yoga of pilates ter ontspanning en om mijn lichaam en spieren soepel te houden.

Ook ben ik nog gezonder gaan leven. We zijn een vegetarisch huishouden, dus dat deden we al goed. Ik ben me gaan verdiepen in het koken en heb elke dag minstens één uur uitgetrokken om onze hoofdmaaltijd te maken. Wat ik aanhield was dat ik puur wilde eten en daarnaast schept ik altijd iets minder koolhydraten op en heel veel groenten. Voor PCOS is het positief als je minder koolhydraten binnenkrijgt. Ook leven we vrijwel suikervrij, waarmee ik geraffineerde suikers bedoel. Als suikervervanger gebruiken we kokosbloesemsuiker. Het liefst had ik rauwe honing gebruikt, maar dat gaat niet als je zwanger wilt worden en is niet aan te raden voor kleine kindjes.

Mijn beauty routine, voor zover je dat zo kan noemen, is ook veranderd: ik doe aan een natuurlijke schoonheidsroutine om zo min mogelijk gifstoffen binnen te krijgen en mijn huid natuurlijk te voeden. Eerst deed ik aan dry-brushen, het masseren van je gehele huid met een zachte borstel, inmiddels ben ik daarmee opgehouden, maar pas ik het nog wel toe op mijn gezicht met een zacht gastendoekje. Daarnaast gebruik ik olie op m’n gezicht, castorolie en dat helpt met het verminderen van acne en ontstekingen. Naast de acne heb ik een rosacea huid en het beste voor mijn huid is lief en zachtaardig te zijn. Dat werkt met deze routine erg goed.

Ons wasmiddel, afwasmiddel en handzeep zijn vervangen door producten waar geen gifstoffen in zitten, in ons geval Neutral producten, maar er zijn meerdere opties hiervoor. Gifstoffen (zoals bijv. parabenen) kunnen van invloed zijn op je hormoonhuishouding en dus je cyclus onregelmatig maken. Ook met het koken heb ik de antiaanbaklagen de deur uit gedaan en pannen gebruikt die niet met giftige stoffen zijn gemaakt (RVS).

Als laatste heb ik m’n cyclus bijgehouden. Mijn cyclus bleef onregelmatig dankzij m’n PCOS, het varieerde van de 30 tot de 75 dagen, maar was redelijk stabiel meestal rond de 45 dagen. Je kunt je afvragen of ik wel elke cyclus een eisprong had, ik zou het niet weten! Toch kon ik telkens een duidelijke vruchtbare periode spotten en konden we dus redelijk gericht seks hebben. Allereerst door te letten op m’n vaginale afscheiding die rond de eisprong meer lijkt op sperma of eiwit. Ook heb ik m’n baarmoedermond in de gaten gehouden. In de derde ronde dat ik zwanger werd, ben ik begonnen met temperaturen. Die grafiek (zie het plaatje hieronder) liet een duidelijke temperatuur shift zien.

Samenvattend hebben de volgende drie dingen er voor gezorgd dat ik nu zwanger ben:
★ sporten
★ gezond eten en leven
★ cyclus bijhouden en eisprong spotten

Ronde 3: temperaturen helpt!

In deze ronde ben ik gestart met temperaturen. Elke ochtend meet ik m’n temperatuur op als ik wakker word en dit zet ik in m’n grafiek van Fertility Friend. Tot nu toe geeft dit me veel rust.

Afgelopen rondes heb ik vooral geworsteld met het gebrek aan kennis. Tijdens de jaren MMM wist ik meestal wat er gebeurde in m’n lichaam. Ik wist wanneer m’n ei was, hoe dik m’n baarmoederslijmvlies was en afhankelijk van die factoren hoe groot de kans was dat het nou raak zou zijn. Nu weet ik niks.

Het tempen geeft me enige houvast. Ik heb jaren geleden al eens een paar cyclussen getempt, maar dit had geen effect. Dankzij de PCOS had ik geen cyclus en werden m’n grafieken enorme bergen vol pieken en dalen waar geen touw aan vast was te knopen. Het gaf dus duidelijk aan dat ik geen eisprong had.

Tot nu toe begint m’n grafiek heel stabiel en dat is een goed teken! Ik heb dat alleen gehad in gestimuleerde cyclussen die al vroeg een eisprong gaven. Ook heb ik geen last van m’n hormonen en veel energie. Ondanks dat het allemaal goed gaat, ben ik ook onzeker. Ted en ik hebben afgesproken dat we naar de gyn stappen als we geen ei kunnen spotten met tempen. Dat vind ik een eng vooruitzicht, dus ik duim hard dat ik een prachtig grafiekje te zien krijg over een paar weken!

Ronde 1: spannende tijden

Dan heb je groen licht, je mag zwanger worden en dan wil je er graag relaxed in staan en wel zien wanneer er iets gaat gebeuren. Dankzij onze geschiedenis en verleden in de MMM ben ik er op getraind elk krampje te voelen en een betekenis te geven. Die relaxte houding laat voorlopig dus even op zich wachten!

Loslaten komt niet voor in m’n boekje. En dat is tot nu toe nog niet vervelend, maar wellicht dat dit anders wordt als het weer lang duurt om zwanger te worden en we elke maand een teleurstelling te verwerken krijgen. Op het moment ben ik vooral erg ongeduldig op m’n eisprong aan het wachten. En dat ik nu al ongeduldig zou worden, verbaast me toch een beetje.

Seks hebben wanneer we er zin in hebben en maar zien waar het schip strandt, zit er dus ook niet in. Gelukkig weet Ted met wie hij getrouwd is en kan hij met al m’n geplan en verschillende theorieën over m’n cyclus goed omgaan. Hij is wel wat gewend. Daarnaast is seks voor ons nooit vervelend geworden, wat ik wel terug zie bij veel andere koppels. Seks is nog steeds leuk. Ik heb meer moeite met m’n eigen lijf dat me vaak in de steek laat en waar ik zo teleurgesteld in ben, hopelijk krijg ik een beetje vertrouwen terug als we spontaan zwanger mogen worden.

Ik kan me nog herinneren dat sommige vrouwen aan hun man vertelden dat ze hun eisprong hadden en dat deze mannen gelijk geen zin meer hadden in seks. Ik geloof dat ik Ted direct het huis uit zou schoppen en hij een tijd lang niet meer welkom zou zijn. Een eisprong is bij ons zeldzaam en we zijn beide blij dat we nu een kans hebben om spontaan zwanger te worden. Gelukkig begrijpt Ted dat en begrijpt hij waarom ik hier zo bovenop zit en niet het gewoon los kan laten. Want als hij het voor het zeggen had, dan ging het er heel anders aan toe. Ik ben blij dat we zo veel begrip voor elkaar hebben en goed communiceren wat we willen.

Een grote rol in zwanger worden en m’n verwachtingen spelen ook de cijfertjes: de eerste keer werden we van onze vierde bruikbare eisprong zwanger en de tweede keer van de tweede eisprong. Dat is vrij snel. Dat hou ik natuurlijk ook in m’n achterhoofd, alhoewel ik me ook realiseer dat we dit keer niet exact weten wanneer het eitje plopt, dus wie weet mikken we dan wel verkeerd. Hoewel met al m’n theorieën kunnen we m’n ei haast niet missen!

En dat is wel een van de vreemdste dingen aan dit spontane gebeuren en deze natuurlijke cyclus: ik heb geen idee hoe dik m’n baarmoederslijmvlies is, hoe groot m’n follikel is en of ik er meerdere heb. Ik voel precies hetzelfde in m’n eierstokken als tijdens een stimulatiecyclus, maar ik krijg er de bijgaande data niet bij, want we hebben nou eenmaal geen echoscoop in huis. Jammer! Alhoewel ik absoluut niet zit te wachten op oneindig veel inwendige echo’s, verschillende doktoren aan m’n lijf en prikken in m’n buik. Toch mis ik die kennis, maar ik wil er niet weer voor naar de gyn stappen.

Op dit moment zijn we dus volop bezig met m’n cyclus, proberen uit te vogelen wanneer dat eitje popt en seks goed timen. Wellicht dat ik meer rust kan vinden als ik meer vertrouwen in m’n lijf heb en weet dat m’n cyclus niet meer weggaat. Voor Ronja’s geboorte had ik immers helemaal geen cyclus. Daar ben ik erg bang voor, dus dan wil ik ook optimaal van elk mogelijk eitje gebruik maken.

Je eisprong spotten met je baarmoedermond

Ondanks mijn PCOS en onregelmatige cyclus weet ik toch elke keer weer mijn ei te spotten. Dit komt doordat ik de positie van m’n baarmoedermond in de gaten hou en hierdoor bijna exact weet wanneer mijn ei is. In deze post zal ik op een simpele manier uitleggen hoe jij dit ook kunt leren.

Temperaturen met PCOS is een hel: je krijgt geen mooie grafiekjes, maar immens hoge bergen met diepe dalen en ondanks de prachtige site en software van fertilitiefriend kwam ik er maar niet uit. Ovulatietesten hebben we ook een tijdje gebruikt en deze waren continu vals positief, waardoor ook deze manier van eitjes spotten voor ons afviel. Uiteindelijk hou ik mijn vaginale afscheiding in de gaten en de positie van mijn baarmoedermond. De vaginale afscheiding is de makkelijkste indicatie of je vruchtbaar bent: het gaat telkens meer op sperma lijken richting je vruchtbare dagen en rond je eisprong wordt het transparant, rekbaar en meer. Het sperma moet immers dankzij deze afscheiding de lange weg afleggen vanuit de vagina richting de baarmoeder en uiteindelijk naar de eileiders.

Voordat je de baarmoedermond kan voelen moet je allereerst je lichaam een beetje leren kennen en weten wat je precies zoekt. Het is belangrijk om elke dag rond hetzelfde tijdstip de baarmoedermond te voelen. Heb hiermee veel geduld, want pas na een tijdje zul je de verschillen merken en weten wat je precies moet voelen en wat de betekenis is van wat je voelt. De baarmoedermond voelt aan als een soort bal met een klein gleufje er in.

• Ga met een lange vinger de vagina in en probeer die bal te voelen.
• Observeer of de baarmoedermond hoog of laag in de vagina ligt.
• Voel of de baarmoedermond zacht of hard aan voelt.
• Voel ook of het gleufje open of dicht is.
• Daarnaast kun je gelijk je vaginale afscheiding checken.

De vruchtbare baarmoedermond zit hoog, is zacht en staat open.
De onvruchtbare baarmoedermond zit laag, is hard en dicht.

Als je al een kindje – of meerdere – hebt gekregen dan kan het zijn dat het gleufje continu lichtjes open staat. Toch zul je tijdens je cyclus verschil merken in hoe open het kan staan. Bij iedereen verloopt het proces weer anders en je zult zelf moeten voelen en ervaren wanneer je vruchtbaar bent. De baarmoedermond verschuift meestal geleidelijk aan richting vruchtbaar en weer terug richting onvruchtbaar. Uiteindelijk na een of twee cyclussen weet je hoe de baarmoedermond moet aanvoelen rond je eisprong.