Het eerste trimester is onzeker en eng, zeker als je al eens eerder een miskraam hebt gehad. Toch vind ik het belangrijk om contact te maken met het lieve kleine kindje in mijn buik en ik zal hier updaten hoe ik dat de afgelopen tijd heb gedaan.
De meeste mama’s voelen nog geen bewegingen rond deze tijd, sommigen hebben het geluk dat dit toch al vroeg in het eerste trimester te voelen is, maar de meesten moeten wachten tot in het tweede trimester. Bij Ronja voelde ik haar rond de 16 weken en meteen heel regelmatig. Dat was super fijn! Toen brak een heerlijke periode van een paar weken vol genieten aan. Ik verheug me daar dus nu ontzettend op en hoop ook dat ik deze baby iets eerder zal voelen.
Vooralsnog voel ik mijn kindje dus niet. Toch heb ik al een connectie met deze buikbaby. Ik voel m’n baarmoeder zitten die elke week zwaarder wordt en zwaar op m’n rug steunt als ik me even op m’n rug draai in bed. Nog belangrijker is de energie van het kindje dat ik nu al voel. Hier zal het voor sommigen wat zweverig worden, maar ik geloof in de ziel van de mens. Niet als een ziel vol persoonlijkheid, maar een ziel vol energie. Uiteindelijk is alles ontstaan uit een bal energie, het universum, wij zijn allemaal kleine bundeltjes energie en dat beschouw ik als onze ziel. Elke persoon geeft een bepaalde energie af. Zo ook ons kindje al is het nog zo klein in mijn buik.
En dat is een heftige energie! Dit is een ontzettend vrolijk, relaxed en tevreden kindje. Een totaal andere energie dan ik voelde tijdens mijn eerste zwangerschap die vooral warm en troostend was (rood) of tijdens de zwangerschap van Ronja. Zij was enorm energiek met een eigen willetje (groen). Als ik het moet visualiseren is het een warm geel vrolijk licht dat dit kindje uitstraalt.
De eerste keer dat ik deze connectie voelde deed ik een meditatie die langs alle chakra’s in je lijf loopt en probeert een connectie te leggen met de baby in je buik. Ik doe elke avond zo’n – guided – meditatie en wissel tussen verschillende soorten (hieronder vind je een aantal voorbeelden van deze meditaties). Toen ik deze meditatie deed, werd ik volledig omringd door de energie van ons kindje, die was zo heftig dat ik niet meer kon slapen, omdat ik me zo gelukkig en in contact voelde staan met ons kindje. Dat was een erg mooi moment!
Nu kan ik dus voortdurend op deze manier contact maken met het mooie wondertje in mijn buik. Het is erg bijzonder om nu al het gevoel te hebben met z’n tweetjes te zijn. Het is tegelijkertijd ook eng, omdat ik m’n hart openstel om weer onvoorwaardelijk te houden van een kindje. Dat was lastig voor mij om aan toe te geven, zeker met alle zorgen die nog gaan komen deze zwangerschap. Toch kunnen we er niet om heen: ons kindje is nu bij ons, wat morgen gaat gebeuren dat weten we niet, maar nu kunnen we genieten. Nu van deze connectie, straks van de schopjes en hopelijk later van een real life ontmoeting.
Zoals ik al vroeg in de zwangerschap zei tegen m’n moeder: vanaf het moment van de positieve test is dit mijn kindje en hou ik van dit kindje en wil ik dit kindje blijven dragen. Hopelijk mogen we je na lang wachten in april eindelijk ontmoeten lieve buikbaby.
Arcadia 