Nu we weer bezig zijn voor een volgend kindje komt er een bekend gevoel om de hoek kijken: ik ben jaloers! Gelukkig maar even, ik blijf er niet in hangen, maar toch is het er.
Ik ben jaloers op zwangere vrouwen! Inmiddels ben ik twee keer zwanger geweest, een beeldschone dochter rijker en een zwaar verleden armer, maar ook actief in meerdere netwerken van jonge moeders, van zwangeren, van wensmoeders, van MMM-ers en van niet-MMM-ers (wat worden die met een poep en een zucht zwanger!!!). En natuurlijk komen daar telkens nieuwe zwangeren bij. Iedereen krijgt een positieve test, dat wil ik ook.
Voor het verlies van ons eerste kindje was die jaloezie veel erger. Nu denk ik ‘Kut: zij wél een positieve test en ik niet!’ en daar houdt het op. Toen zwolg ik in m’n jaloezie en verdriet en ellende. Na de miskraam veranderde dit. Toen wilde ik een kindje van Ted en mij en kon de rest van de wereld me niks meer schelen. Ons eerste kindje was bijzonder, daar had ik een connectie mee, het was helemaal alleen van ons en dat wilde ik weer. Die liefde wilde ik weer voelen voor ons volgende kindje. Gelukkig hebben we Ronja mogen krijgen.
Doordat ik naar ons kindje verlangde, wilde ik niet meer wat de andere zwangeren hadden, die waren immers niet zwanger van ons kindje, maar van hun kindje. Mijn tijd zou wel komen. Daar ben ik nu opnieuw van overtuigd. Dus eerst denk ik: ‘Kut!’ en daarna kan ik dat relativeren.
Ten eerste wil ik hun zwangerschap niet hebben, ik wil ons kind. Daarnaast zit vaak achter elke zwangerschap wel een verhaal, een verleden en een weg er naar toe. En het helpt dat ik niet verlang naar zwanger zijn, dat ik dit niet meer ophemel en er zelfs tegenop zie om weer zwanger te zijn, vanwege alle risico’s die dat inhoudt.
Dan is er nog Ted. Heerlijke, rustige, lieve Ted. Die begrijpt jaloezie niet, die doet daar niet aan en als ik hem wel ’s vertel over m’n jaloezie naar andere zwangere vrouwen, dan weet hij dat heerlijk te relativeren en me met m’n beide benen op de grond te zetten. Mannen kunnen vast jaloers zijn om het een of het ander, maar Ted niet, die heeft geen groen bot in z’n lijf.
Het beste middel tegen m’n jaloezie is m’n allerliefste allermooiste Ronja. Dankzij haar kan ik al m’n moederliefde kwijt en heb ik elke dag enorme lol. Ze houdt me ook bezig, want het is hard werken zo’n ondeugende dreumes, dus de tijd vliegt voorbij. Ze is m’n alles en we zijn zo dankbaar dat we haar hebben, alle kindjes die ik nog meer mag dragen zijn cadeauwondertjes.
Arcadia 