Buikbaby update: tijd voor positiviteit

Komende maandag ben ik alweer 12 weken zwanger: de magische grens is bereikt. En de afgelopen weken is het goed gegaan met mij en deze buikbaby in ons gedeelde lichaam! Ik voel me echt stukken beter en ben niet meer ziek.

Alhoewel ik schrok van alle bloeddrukmedicatie die ik voorgeschreven kreeg, bracht het een prachtig voordeel met zich mee: ik voelde me instant beter. Ik vind het lastig om te omschrijven wat ik precies voelde onder die hoge bloeddruk van mij, maar ik denk dat je het het makkelijkste kunt vergelijken met een heftige griep. Je lichaam geeft het op, alles doet pijn, je houdt niks meer binnen en je bent te zwak om nog iets te doen. Echt ziek.

Dat was dus verleden tijd toen de Methyldopa z’n werk ging doen. Niet dat ik m’n sporten weer kan oppaken, want zodra ik boven aan de trap sta, ben ik uitgeput. Nu kan ik wél weer voor Ronja zorgen, haar makkelijk naar de peuterspeelzaal brengen én ophalen, zelfs af en toe richting supermarkt mits ik m’n neus goed dicht hou en ik kan weer uitgebreid koken. Ik heb ook weer zin om te eten en ik hou van lekkere maaltijden maken en samen opeten.

Daarnaast kregen we afgelopen vrijdag heel goed nieuws, toen bleek dat de Methyldopa echt goed z’n werk deed, want m’n bloeddruk dobbert prachtig net onder de 120/70. Dokter P. zat vol die dag, dus ik moest bij een arts assistent op het spreekuur komen. Veel hadden we niet te bespreken en toen vroeg ze heel vrolijk: wil je misschien nog een echo? NATUURLIJK WIL IK DAT! Ze voegde er aan toe: dat is wel zo prettig in deze onzekere weken waarin je nog niets voelt. En gelijk heeft ze, het was heerlijk om even snel onze prachtige buikbaby weer te zien en het hartje te zien kloppen.

Deze week heb ik een weekje vrij van het ziekenhuis en dat doet een mens wel goed. Ik moet de bloeddruk goed in de gaten houden en me melden zodra ik me slecht begin te voelen, maar de verwachting is dat ik voorlopig op deze dosis kan blijven zitten. Komende woensdag moeten we weer terug om ons abonnement aan te houden. Dan word ik van onder tot boven onderzocht tijdens een uitgebreid vasculair onderzoek waarbij ze ook gelijk de nekplooimeting doen.

Aanstaande maandag als ik 12 weken zwanger ben, moet ik beginnen met extra medicatie. Ascal als bloedverdunners om de doorbloeding van de navelstreng goed te houden en calcium om zwangerschapsvergiftiging tegen te gaan. Na het vasculair onderzoek zal m’n gehele medicatie bekeken worden en er medicatie aan toegevoegd worden. M’n doosje zal we snel te klein worden, maar dat geeft niet, zolang het maar zo goed blijft gaan met mij en onze baby hebben wij er nog veel meer voor over!

Buikbaby update: een compleet mensje

Afgelopen vrijdag hadden we weer een reguliere afspraak met dr. P. Dit was een ontzettend spannende echo, omdat het in onze eerste zwangerschap rond deze tijd mis moet zijn gegaan. Dr. P. had alle begrip voor onze zorgen en liet ons gelijk een prachtig mensje zien op de echo.

Gelukkig zijn Ted en ik redelijk getraind in echo’s bekijken en zagen we zelf ook al meteen een relatief grote baby in de buik met armpjes en beentjes. Het is zo mooi om zo’n klein stipje van de vijf weken uit te zien groeien tot een compleet mensje! Met een duidelijk lijfje, waaraan de navelstreng al mooi bevestigd zat, en een prachtig hoofdje, armpjes en beentjes. En dit keer zag ik ook direct het hartje kloppen en hoefde ik niet te wachten op de bevestiging van dr. P. Een hele geruststelling voor ons dus!

Daarna kwam dr. P’s controle van o.a. de bloeddruk en die was wederom hoog: 133/86. Ter referentie, een normale bloeddruk voor mij is 120/70. Nu is de bloeddruk pas te hoog vanaf 140/90, maar met mijn geschiedenis vond ze het tijd om in te grijpen. Een hoge bloeddruk in deze fase van de zwangerschap kan de aanleg van de placenta belemmeren. Daarom moest ik meteen beginnen met bloeddruk medicatie: Metyldopa. Het medisch ingrijpen is dus begonnen, best confronterend met amper 10 weken zwanger!

Mijn medicatieschema is inmiddels dus wat uitgebreid en ik heb voor alles zelfs een klein doosje (een oude broodtrommel van Ted) gebruikt, zodat ik het hoog weg kan zetten ivm Ronja’s grijpgrage handjes. Over een paar weken hebben we de nekplooimeting en tegelijkertijd krijg ik een uitgebreid vasculair onderzoek, daarna zullen ze de medicatie aanpassen. Dit onderzoek zal elke vier weken herhaald worden. Daarnaast heb ik regelmatig bloeddrukcontroles. Het zal niet zo zijn dat ik nog van de medicatie afraak, er zal eerder telkens meer bijkomen om de zwangerschap in goede banen te leiden.

Ik vind het allemaal erg confronterend. Het is lastig om me geen zorgen te maken en rustig te blijven als je meerdere keren per dag herinnert wordt aan wat er allemaal vorige keer mis ging. Die voortdurende confrontatie en de stress die daarbij komt kijken moet ik een plekje leren geven, zodat ik er op een gezonde manier mee om kan gaan. De zorgen zullen niet weggaan en de stress zal komen en gaan. Vooralsnog probeer ik ook de positieve kant in te zien: dit vroege ingrijpen en de intensieve medische begeleiding zal er hopelijk voor zorgen dat dit kindje op tijd en gezond ter wereld komt. M’n moeder zei al: hadden ze dit tijdens de zwangerschap van Ronja maar geweten en gedaan, wie weet hoe het dan was afgelopen. Daar heeft ze gelijk in en zo probeer ik een stukje rust in deze periode vol zorgen te vinden.