De tragische incidenten van de afgelopen tijd doen me veel stilstaan bij m’n eigen wereldbeeld en de waardes die ik hanteer. Veel mensen komen helaas tot de conclusie dat ze zich opeens onveilig voelen. Ik kom juist tot de conclusie dat we in een prachtig mooie wereld leven waarin ik trots ben om straks moeder van twee dochters te zijn.
Lees verder
Laatst kwam ik er eigenlijk achter waarom ik graag blog, blogjes lees en het zo leuk vind om te reageren en mee te leven: ik heb geen mama’s in m’n vriendenkring.
Al mijn vriendinnen zijn of single of zitten nog totaal niet te wachten op kindjes. Terwijl Ronja mijn leven volledig op de kop heeft gezet en dit dingen zijn die ik graag deel met anderen, zijn zij daar totaal niet bezig en is het ook lastig voor hen om iets te bevatten dat zij (nog) niet hebben ervaren. Gelukkig gaan ze wel ontzettend leuk met Ronja om en steunen ze me in deze derde zwangerschap.
Daarnaast heb ik dankzij Ronja natuurlijk wel wat andere mama’s ontmoet online of via speeldates. Dus inmiddels heb ik ook wat real life mama contacten, maar toch blijf ik mijn mama-fix voornamelijk online halen. En dan kom ik uit bij de mamabloggers die volop alles delen wat met het moederschap te maken heeft.
Op m’n eigen site kan ik kwijt wat wij meemaken alsof ik het aan een vriendin vertel en zo kan ik ook stilstaan bij alle mooie ontwikkelingen in ons leventje als gezin. Het is dan ook heel leuk om lieve reacties te krijgen van mensen die het gelezen hebben! Ook begint het een routine te worden om andere mamablogs af te gaan en hier te reageren, wat is het toch allemaal lekker herkenbaar en leuk. Via twitter begin ik ook al een klein netwerkje te krijgen van verschillende mama’s of wannabe-mama’s die allemaal op dezelfde golflengte zitten.
Gelukkig zijn er wel verschillen in de online mamawereld. Lang niet iedereen denkt hetzelfde over het moederschap, opvoeding en alle andere dingen die er bij komen kijken. En juist die verschillen maken het zo interessant en zorgen er voor dat ik ook opnieuw na ga denken over hoe ik het aanpak met Ronja. Het betekent alles bij elkaar veel voor me dat ik een mamablogger ben, dat ik andere mamablogjes kan lezen en zo via verschillende wegen online m’n mama-fix kan krijgen!
Ronja is een pulker, ze pulkt aan alles: terwijl ik dit schrijf is ze bezig de sticker van haar duplo-kist af te pulken. Af en toe vraag ik me af of ze geen nerveuze tik heeft dat ze zoveel pulkt.
Ronja is ook een sloper, tenminste dat dacht ik tot een jaar of 1. Ze sloopte namelijk alles dat ze te pakken kon krijgen, haar beker, haar speelgoed, haar ouders! Na een tijdje kwam ik er achter dat ze het niet probeerde te slopen, maar uit elkaar te halen. Ze wilt weten hoe iets in elkaar zit en het uit elkaar halen om dit te ontdekken.
Zo is Ronja dus erg nieuwsgierig en geïnteresseerd in hoe dingen werken, ze lijkt technisch aangelegd te zijn. Haar duplo, haar blokken en haar stapeltorens zijn haar favoriete speeltjes. Haar super leuke en schattige knuffels liggen allemaal in een aparte kast die over het algemeen dicht blijft, omdat ze er simpelweg geen interesse in heeft. Laat staan dat ze met poppen bezig is of zoiets ‘meisjesachtigs’.
En mij kennende zou je denken dat ik geen poppenmeisje was, maar als ik iets leuk vond dan waren het m’n poppen en m’n barbies. Ik was echt een typisch meisje wat dat betreft. Ronja heeft duidelijk andere interesses en natuurlijk vinden Ted en ik dat helemaal prima.
Onze pulker dus, geen nerveuze pulker, maar een geïnteresseerde pulker die wilt weten hoe dingen werken en die geïnteresseerd is in de wereld om haar heen. Wat een heerlijk kind! Wat geniet ik er van dat ze dit avontuur op haar eigen manier doorgaat. ♥
Arcadia 