Week 2: spannend en rustig tegelijk!

Afgelopen week stond vooral in het teken van m’n ovulatie en wat was dat spannend!

De hele tijd was ik maar aan het wachten op die bevestiging, want m’n lijf had toch wel erg duidelijk aangegeven dat m’n ovulatie geweest was. En toch kreeg ik die bevestiging pas later dan verwacht, gelukkig hebben we dit ei goed benut en nu begint het spannende wachten. Ik ben benieuwd!

Verder was de afgelopen week erg rustig en op de reguliere bezoekjes van de opa’s en oma’s van Ronja na, hebben we vrij weinig uitgevoerd. Door de regen zijn we er weinig op uit geweest en daarna heeft Ronja heerlijk in de tuin kunnen spelen. Ik weet nog niet of ik haar zo graag in de regen wil laten spelen. Misschien als ze nog iets groter is, dan kan ze het zelf beter beslissen. Tot nu toe vindt ze het ook niet fijn, die regen.

Dankzij de regen de afgelopen periode staat alles in bloei in de tuin en dat is fijn! Ons zielige voortuintje is nu een oase van gras met een mooie sering in het midden. Hopelijk gaat die volgend jaar mooi bloeien en groeien. We hebben hem pas dit jaar gepland, dus nu heb ik hem nog niet in volle glorie gezien. Het gras wilde eerst niet, omdat na het zaaien een periode van droogte kwam. Nu is het echt geëxplodeerd. Ik ben er blij mee, want eerder waren het alleen rotsen en zand. Dit is een stuk mooier! Ik moet het nu wel regelmatig maaien.

Dit weekend hebben we gelukkig niet veel plannen. De afgelopen weken waren onze weekenden namelijk bomvol en nu kunnen we weer relaxen met z’n drietjes. Ik ga er vanavond wel even op uit, maar dat is pas tegen etenstijd. Eerst kunnen we gezellig naar de kinderboerderij en morgen zien we wel wat we doen. Ik ben bezig met onze zolder opruimen, die staat behoorlijk vol met troep sinds de verhuizing. We willen hem georganiseerd hebben en opgeruimd. Dat betekent een boel sorteren en wegdoen.

Volgende week wordt het spannend, dan ga ik op het eind testen en ik hoop dat ik geen bloed ga spotten. Wie weet kunnen er daarna zwangerschapsblogjes volgen.

Ronde 3: Een dipdagje

Ik heb een onzeker dagje. Deze week was het spannend, want heel m’n lijf gaf aan dat ik ging ovuleren, maar m’n temperatuur grafiek laat nog niks zien. Nu heeft m’n lijf altijd een lange aanloop naar een eisprong, dus de hoop heb ik nog niet opgegeven, maar toch is het kut en word ik onzeker.

Ik kan me niet voorstellen dat ik na al die moeite voor Ronja nu een mooie cyclus zou hebben en ook nog eens spontaan zwanger zou worden. Dat is toch te veel gevraagd? Zeker als ik ook nog eens een voldragen kindje zou krijgen. Wat een onzekerheden.

En dan die stomme cyclus. Dat stomme lijf. Die stomme eierstokken. Die drukken en steken en zijn vreselijk beurs. Ik weet dat ze vergroot zijn van alle behandelingen, overstimulaties, complicaties en PCOS, maar dan nog is het erg verontrustend om ze voortdurend te voelen zitten en lichte pijn te hebben.

Dan zou het zo veel helpen als ik gewoon enigszins wist wat er zich afspeelde. Op dit soort dagen wil ik dan ook graag naar de gyn stappen voor een echo, voor een startgesprek en om gewoon weer onder behandeling te gaan. Toch zie ik het niet zitten. Als de temperatuurchart de komende tijd helemaal niks blijft laten zien, dan wordt het een ander verhaal.

Ik heb een baaldagje. Het gaat wel weer over. Ik wil ook wel erg graag weer zwanger zijn en nog een kindje krijgen. Die wens groeit toch langzaam elke dag een beetje. Dat is maar goed ook, anders was deze lange weg erg uitzichtloos. Wij gaan weer zwanger worden en we krijgen nog een kindje. Het komt goed.

Ronde 3: temperaturen helpt!

In deze ronde ben ik gestart met temperaturen. Elke ochtend meet ik m’n temperatuur op als ik wakker word en dit zet ik in m’n grafiek van Fertility Friend. Tot nu toe geeft dit me veel rust.

Afgelopen rondes heb ik vooral geworsteld met het gebrek aan kennis. Tijdens de jaren MMM wist ik meestal wat er gebeurde in m’n lichaam. Ik wist wanneer m’n ei was, hoe dik m’n baarmoederslijmvlies was en afhankelijk van die factoren hoe groot de kans was dat het nou raak zou zijn. Nu weet ik niks.

Het tempen geeft me enige houvast. Ik heb jaren geleden al eens een paar cyclussen getempt, maar dit had geen effect. Dankzij de PCOS had ik geen cyclus en werden m’n grafieken enorme bergen vol pieken en dalen waar geen touw aan vast was te knopen. Het gaf dus duidelijk aan dat ik geen eisprong had.

Tot nu toe begint m’n grafiek heel stabiel en dat is een goed teken! Ik heb dat alleen gehad in gestimuleerde cyclussen die al vroeg een eisprong gaven. Ook heb ik geen last van m’n hormonen en veel energie. Ondanks dat het allemaal goed gaat, ben ik ook onzeker. Ted en ik hebben afgesproken dat we naar de gyn stappen als we geen ei kunnen spotten met tempen. Dat vind ik een eng vooruitzicht, dus ik duim hard dat ik een prachtig grafiekje te zien krijg over een paar weken!