Ruim voor m’n NOD heb ik positief getest. Ik ben nu bijna 4 weken zwanger van ons derde kindje. Wat is dit bijzonder! Wat hou ik al van deze baby! Wat is het onvoorstelbaar spannend. Ik ga deze zwangerschap uitdragen en we gaan genieten. ♥
We zitten middenin het wachtbankje en wat is het bijzonder om een spontane kans te hebben op een kindje! Iets dat we voor Ronja nooit hadden durven dromen wordt hopelijk binnenkort werkelijkheid. Wie weet wel deze ronde?
Het wachtbankje is voor mij altijd een magische periode. Dan hebben we een kans en dan ga ik lekker wegdromen over opnieuw een baby in m’n buik die daar een feestje bouwt. Over een voldragen kindje dat meteen aan de borst wordt gelegd en eindelijk live voeden. Over een échte kraamtijd, geen pijnlijke, afschuwelijk enge, stressvolle couveuseperiode. Ik droom weg en ik geniet!
Maar zonder MMM is zijn de weken voor het wachtbankje zo slecht nog niet. Geen controles, geen vervelende medicatie die complicaties opleveren, geen verplichte seksinstructies, doen waar wij zin in hebben en genieten van elkaar. Dat hebben we eerder nooit zo ervaren.
En dan de vraag: ben ik zwanger? We weten het over ongeveer een weekje, dan doe ik een test, mits ik nog geen bloed heb gespot. Ik voel me zwanger, min of meer, maar ik denk elke ronde dat ik zwanger ben, dus ik relativeer dat gevoel ook weer. Ik heb veel kwaaltjes: witte afscheiding, gevoelige borsten, duizelig, misselijk, concentratieproblemen, kleine puistjes, af en toe hoofdpijn. Ook een aantal ongi-tekenen: krampjes en steekjes in de baarmoeder (nog geen rugpijn!), zin in vettig eten, strontchagrijnig. De ongi-tekenen kunnen net zo goed zwangerschapskwaaltjes zijn.
Wat mij betreft kan het beide kanten op, toch voelt deze ronde net iets anders dan de vorigen. Ik heb geen super pijnlijke stuwingsborsten en niet die bekende rugpijn. Wie weet komt het nog, wie weet niet. Ik weet dat ik weinig waarde hoef te hechten aan zulke vroege kwaaltjes en nog gewoon even geduld moet hebben. We zullen het zien en ondertussen droom ik verder over een volgend kindje.
Zoals beloofd afgelopen maandag post ik nu m’n chart van Fertility Friend die duidelijk laat zien dat ik een eisprong heb gehad.
Ik ben er alleen niet helemaal zeker over of de eisprong daadwerkelijk op dinsdag was, ik dacht eerder aan zondag of maandag.
Deze ronde heb ik veel geleerd van het temperaturen. Waarschijnlijk zaten we er vorige rondes naast qua timing, omdat ik nu ook dacht dat ik afgelopen zaterdag ovuleerde, maar dat is duidelijk niet het geval. En de mooie grafiek geeft me rust, ik heb nog nooit in een natuurlijke cyclus met temperaturen een eisprong gespot! Zo kan ik vertrouwen kweken in mijn lijf.
Hopelijk hebben we dit ei dus goed benut en kan ik over een kleine twee weekjes aan zwangerschapsblogjes beginnen! Dan wordt het echt spannend.
Afgelopen weekend heb ik m’n eisprong gehad, nu wordt het weer twee weken afwachten. Dat is ontzettend spannend! We hebben weer een kans om nog een kindje te mogen krijgen en ik ben erg benieuwd of het gelukt is.
Tijdens m’n dipdagje kwam ik tot de conclusie dat m’n hormonen weer een loopje met me namen. De dagen erna was ik extra emotioneel en ook onhandig. Vervolgens kreeg ik de bekende vloed van vruchtbare afscheiding en enorm veel pijn in m’n eierstokken. ‘Dankzij’ de jaren MMM weet ik precies wanneer m’n eierstokken pijn doen of m’n baarmoeder of m’n darmen. M’n eisprong kwam er dus aan!
Ik ben enorm opgelucht. M’n temperatuur heeft het tot nu toe ook al bevestigd en als de lijn zich mooi voortzet, zal ik m’n grafiek later deze week ook hier even laten zien. Als ik een luteale fase heb van 14 dagen, krijg ik een cyclus van 36 dagen. Daar kan ik prima mee leven. De onregelmatigheid is wel lastig, m’n lijf geeft heel erg duidelijk aan wanneer m’n ei is, maar ik kan van tevoren niets over m’n cyclus zeggen, want de timing is elke keer weer anders.
Naast opluchting worstel ik ook met veel onzekerheid. Ik ben erg onzeker over m’n cyclus en heb weinig vertrouwen in m’n lichaam. Ik hoop dat het temperaturen dat vertrouwen een beetje op gaat bouwen, zodat ik leer te wachten en leer te accepteren dat het nu eenmaal onzeker blijft. Ik zal daar tijd voor nodig hebben. Hopelijk blaak ik over een tijdje van het zelfvertrouwen of nog beter van een beginnend wondertje in m’n buik.
Ik heb een onzeker dagje. Deze week was het spannend, want heel m’n lijf gaf aan dat ik ging ovuleren, maar m’n temperatuur grafiek laat nog niks zien. Nu heeft m’n lijf altijd een lange aanloop naar een eisprong, dus de hoop heb ik nog niet opgegeven, maar toch is het kut en word ik onzeker.
Ik kan me niet voorstellen dat ik na al die moeite voor Ronja nu een mooie cyclus zou hebben en ook nog eens spontaan zwanger zou worden. Dat is toch te veel gevraagd? Zeker als ik ook nog eens een voldragen kindje zou krijgen. Wat een onzekerheden.
En dan die stomme cyclus. Dat stomme lijf. Die stomme eierstokken. Die drukken en steken en zijn vreselijk beurs. Ik weet dat ze vergroot zijn van alle behandelingen, overstimulaties, complicaties en PCOS, maar dan nog is het erg verontrustend om ze voortdurend te voelen zitten en lichte pijn te hebben.
Dan zou het zo veel helpen als ik gewoon enigszins wist wat er zich afspeelde. Op dit soort dagen wil ik dan ook graag naar de gyn stappen voor een echo, voor een startgesprek en om gewoon weer onder behandeling te gaan. Toch zie ik het niet zitten. Als de temperatuurchart de komende tijd helemaal niks blijft laten zien, dan wordt het een ander verhaal.
Ik heb een baaldagje. Het gaat wel weer over. Ik wil ook wel erg graag weer zwanger zijn en nog een kindje krijgen. Die wens groeit toch langzaam elke dag een beetje. Dat is maar goed ook, anders was deze lange weg erg uitzichtloos. Wij gaan weer zwanger worden en we krijgen nog een kindje. Het komt goed.
Tot nu toe is dit de makkelijkste en fijnste ronde. Zou het dan toch door het temperaturen komen? Ik weet het niet, maar het is heerlijk om lekker in m’n vel te zitten en m’n ding te kunnen doen zonder dat die hormonen roet in het eten gooien.
Ik zit tegen m’n eisprong aan, dat is ook altijd een periode dat ik me goed voel. En ik ben benieuwd wanneer het tempen het eitje zal laten zien. Ik gok komende dinsdag of woensdag. Daarna wordt het weer rustig twee weken afwachten.
Die wachtweken zijn tegenwoordig niet zo heel lastig. Natuurlijk denk ik bij elk krampje en m’n gevoelige borsten: zou het? Maar wegdromen is alleen maar mooi en positief! Het is beter om het positief in te zien dan nu al bij de pakken neer te gaan zitten dat het toch niet zou lukken.
En daar ben ik nog steeds van overtuigd: het gaat ons lukken! Het is fijn om weer iets van controle te hebben. Terwijl ik dat schrijf, weet ik ook dat ik over een paar dagen of uren het weer totaal anders kan voelen, maar tot nu toe zit ik in een goede flow. Die gaan we vast houden en dan gaat het goed komen. Als we die twee strepen in handen hebben, dan gaat het pas écht spannend worden!
Arcadia 