Ronde 3: het magische wachtbankje

We zitten middenin het wachtbankje en wat is het bijzonder om een spontane kans te hebben op een kindje! Iets dat we voor Ronja nooit hadden durven dromen wordt hopelijk binnenkort werkelijkheid. Wie weet wel deze ronde?

Het wachtbankje is voor mij altijd een magische periode. Dan hebben we een kans en dan ga ik lekker wegdromen over opnieuw een baby in m’n buik die daar een feestje bouwt. Over een voldragen kindje dat meteen aan de borst wordt gelegd en eindelijk live voeden. Over een échte kraamtijd, geen pijnlijke, afschuwelijk enge, stressvolle couveuseperiode. Ik droom weg en ik geniet!

Maar zonder MMM is zijn de weken voor het wachtbankje zo slecht nog niet. Geen controles, geen vervelende medicatie die complicaties opleveren, geen verplichte seksinstructies, doen waar wij zin in hebben en genieten van elkaar. Dat hebben we eerder nooit zo ervaren.

En dan de vraag: ben ik zwanger? We weten het over ongeveer een weekje, dan doe ik een test, mits ik nog geen bloed heb gespot. Ik voel me zwanger, min of meer, maar ik denk elke ronde dat ik zwanger ben, dus ik relativeer dat gevoel ook weer. Ik heb veel kwaaltjes: witte afscheiding, gevoelige borsten, duizelig, misselijk, concentratieproblemen, kleine puistjes, af en toe hoofdpijn. Ook een aantal ongi-tekenen: krampjes en steekjes in de baarmoeder (nog geen rugpijn!), zin in vettig eten, strontchagrijnig. De ongi-tekenen kunnen net zo goed zwangerschapskwaaltjes zijn.

Wat mij betreft kan het beide kanten op, toch voelt deze ronde net iets anders dan de vorigen. Ik heb geen super pijnlijke stuwingsborsten en niet die bekende rugpijn. Wie weet komt het nog, wie weet niet. Ik weet dat ik weinig waarde hoef te hechten aan zulke vroege kwaaltjes en nog gewoon even geduld moet hebben. We zullen het zien en ondertussen droom ik verder over een volgend kindje.

Ronde 3: mijn chart

Zoals beloofd afgelopen maandag post ik nu m’n chart van Fertility Friend die duidelijk laat zien dat ik een eisprong heb gehad.

Ik ben er alleen niet helemaal zeker over of de eisprong daadwerkelijk op dinsdag was, ik dacht eerder aan zondag of maandag.

Deze ronde heb ik veel geleerd van het temperaturen. Waarschijnlijk zaten we er vorige rondes naast qua timing, omdat ik nu ook dacht dat ik afgelopen zaterdag ovuleerde, maar dat is duidelijk niet het geval. En de mooie grafiek geeft me rust, ik heb nog nooit in een natuurlijke cyclus met temperaturen een eisprong gespot! Zo kan ik vertrouwen kweken in mijn lijf.

Hopelijk hebben we dit ei dus goed benut en kan ik over een kleine twee weekjes aan zwangerschapsblogjes beginnen! Dan wordt het echt spannend.

Ronde 3: welkom op het wachtbankje!

Afgelopen weekend heb ik m’n eisprong gehad, nu wordt het weer twee weken afwachten. Dat is ontzettend spannend! We hebben weer een kans om nog een kindje te mogen krijgen en ik ben erg benieuwd of het gelukt is.

Tijdens m’n dipdagje kwam ik tot de conclusie dat m’n hormonen weer een loopje met me namen. De dagen erna was ik extra emotioneel en ook onhandig. Vervolgens kreeg ik de bekende vloed van vruchtbare afscheiding en enorm veel pijn in m’n eierstokken. ‘Dankzij’ de jaren MMM weet ik precies wanneer m’n eierstokken pijn doen of m’n baarmoeder of m’n darmen. M’n eisprong kwam er dus aan!

Ik ben enorm opgelucht. M’n temperatuur heeft het tot nu toe ook al bevestigd en als de lijn zich mooi voortzet, zal ik m’n grafiek later deze week ook hier even laten zien. Als ik een luteale fase heb van 14 dagen, krijg ik een cyclus van 36 dagen. Daar kan ik prima mee leven. De onregelmatigheid is wel lastig, m’n lijf geeft heel erg duidelijk aan wanneer m’n ei is, maar ik kan van tevoren niets over m’n cyclus zeggen, want de timing is elke keer weer anders.

Naast opluchting worstel ik ook met veel onzekerheid. Ik ben erg onzeker over m’n cyclus en heb weinig vertrouwen in m’n lichaam. Ik hoop dat het temperaturen dat vertrouwen een beetje op gaat bouwen, zodat ik leer te wachten en leer te accepteren dat het nu eenmaal onzeker blijft. Ik zal daar tijd voor nodig hebben. Hopelijk blaak ik over een tijdje van het zelfvertrouwen of nog beter van een beginnend wondertje in m’n buik.

Ronde 1: het wachtbankje – ben ik zwanger?

We zitten op het wachtbankje. Samen, want Ted moet ook af en toe voelen dat m’n borsten nu toch echt veel harder zijn en zien dat ik toch echt meer afscheiding heb dan normaal. Haha! Dat hij dat allemaal maar doet en volhoudt. Wat een lieverd!

We dromen op dit moment over een zwangerschap. We hebben allebei de houding dat we nu nog niet weten wat het gaat worden en dat het daarom leuker is om je zwanger te wanen. Dus we dromen.

M’n gevoel zegt dan ook dat ik zwanger ben: ik heb zeer pijnlijke en harde borsten, meer afscheiding, regelmatig misselijk en ook de duizeligheid komt om de hoek kijken.

Toch denk ik niet dat het raak is: m’n rationele brein weet dat het zo makkelijk niet zal gaan.

Vanaf vandaag kan ik ongesteld worden, als het er vrijdag nog niet is, dan testen we zaterdag. Dat is erg spannend. Het helpt dat we op vakantie zijn met familie en ik dus niets kan doen, anders had ik er al lang eentje tegenaan gegooid om de spanning weg te nemen.