Vandaag ben ik 13 weken zwanger. Huh? Vandaag? Maar op maandag ‘verweekte’ ik toch altijd. Klopt! Afgelopen woensdag ben ik 3 dagen vooruit gezet. Onze buikbaby groeit goed en doet het geweldig. We zijn op 3 april 2015 uitgerekend.
Afgelopen woensdag was een spannende dag, maar gelukkig een stuk minder spannend omdat we maandag al het hartje hadden gehoord met onze doppler. We wisten dus dat deze buikbaby het goed deed en dat we een levend kindje zouden aantreffen op de echo!
Voordat het zover was, moest ik eerst bijna 2,5 liter aan urine inleveren en heel veel bloed afstaan voor onderzoek. Dat moest allemaal nuchter! Twee dagen daarvoor was ik nuchter nog aan het spugen, gelukkig voelde ik me prima in het ziekenhuis en was ik niet misselijk.
Daarna mocht ik even wat eten en volgde er een hartfilmpje van mijn hart. Dat gebeurt met eenzelfde echo-apparaat als waarmee ze de zwangerschapsecho’s maken. Dan bekijken ze bepaalde grote aders, moet je je adem een paar keer lang inhouden en diep inademen, en bekijken ze uitgebreid het hart. Heel ongemakkelijk, want dat moet allemaal halfnaakt op m’n rug of zij terwijl die mevrouw met dat echo-apparaat rond m’n borst is aan het drukken. Ik ben veel meer gewend om de andere helft van m’n lichaam naakt te presenteren aan artsen dan de bovenste helft. Dat hadden we ook weer gehad!
Hierna volgde een lange meting van mijn bloeddruk. Die was ok, maar is nog steeds stijgende. M’n hartslag was telkens rond de 100, dat vond ik op zich wel hoog. Tijdens deze meting was er ook een andere vrouw die haar dochter, iets ouder dan Ronja, had meegenomen. Ze was goed voorbereid gekomen, want de grond lag bezaaid met speelgoed. Af en toe was deze mama stil als de bloeddruk werd opgemeten en de rest van de tijd was ze druk in de weer met haar dochtertje. Ik vond haar maar dapper! Haar kindje meenemen naar een lange onderzoeksdag. Ik was blij dat Ronja thuis was.
Nadat ik van de bloeddrukmeter afgekoppeld was, mocht ik eindelijk voor de uitgebreide echo waarbij ze de nekplooi op zouden meten én de bloeddruk van de baarmoeder. Ondanks dat dit in ons eigen ziekenhuis gebeurt, worden deze uitgebreide echo’s uitgevoerd door een aparte afdeling met speciaal personeel. Zij zien natuurlijk vooral mensen van buitenaf die bij een VK lopen en even langskomen voor de combinatietest of de 20 weken echo. Ik was dus een uitzonderingspatiënt wat dat betreft.
Dit was een hele opgewekte en lieve echoscopiste die me gelijk op m’n gemak stelde en rustig met me mijn gegevens doornam. Een heel andere benadering dan de gebruikelijk gang van zaken bij dokter P. of andere gynaecologen op de poli. Terwijl we mijn gegevens doornamen kwam Ted binnengewandeld en konden we eindelijk beginnen met de echo. En wat een beeldschone ervaring was dat!
Meteen zagen we ons kindje lekker actief bewegen: trappelen, duwen, boksen en lekker waggelen. Onze buikbaby gaf ons een prachtige show en maakte het de aardige echoscopiste lastig om alles goed in beeld te krijgen. Uiteindelijk belandde buikbaby op de buik, lekker uitgestrekt de ruimte nemend en leek de baby te slapen, af en toe met de beentjes trappelend. Door de echo kreeg ik gelijk de bevestiging dat de plopjes inderdaad door de buikbaby veroorzaakt werden: ik weet het nu 100% zeker! Ted vond het niet zo gek dat ik deze druktemaker al voelde.
Na deze heerlijke ervaring volgde de uitslag van het uitgebreide onderzoek. Alle waardes waren binnen de norm! Wat een goed nieuws! De bloeddruk in de baarmoeder was ietwat aan de hoge kant en daarom starten we nu met de Labetalol. Wederom dus preventief om de aanleg van de placenta zoveel mogelijk te stimuleren en de zwangerschap in goede banen te leiden. We waren opgelucht na de goede uitslag en ontzettend aan het nagenieten van de echo.
Nu begint er wat vertrouwen op te bouwen in deze zwangerschap en het team dat mij goed in de gaten houdt. Met name door de opsomming van alle elementen die ze onderzoeken heb ik het gevoel dat het grondig wordt aangepakt en het niet blijft bij een paar keer m’n bloeddruk meten en op basis hiervan wat experimenteren. Dat geeft vertrouwen. Deze onderzoeksdag legt een basis voor de volgende, met 16 weken, en dan zullen ze die resultaten weer met deze vergelijken om te kijken hoe de zwangerschap vordert.
Ondertussen ga ik genieten. Van het mooie lieve kindje in mijn buik. Ons gelukskindje dat al heel vroeg van zich laat voelen en hopelijk nog lang in mijn buik mag blijven groeien.
Arcadia 