Ronja groeit!

De afgelopen maanden stonden bij Ronja een beetje in het teken van haar gewicht. Bij de controle van 2 jaar bleek dat ze afweek van haar lijntje in gewicht: alarmbellen gingen bij het consultatiebureau (CB) rinkelen, terwijl ik een tevreden, gezond en gelukkig kind zag. Vervelende frustraties volgden.

Ronja is geboren als prematuur en dysmatuur babytje met 29 weken en 4 dagen en woog maar 1030 gram. Lengte meten ze overigens niet bij zulke kleintjes, omdat dit te veel van hen vraagt, daarom hebben we maar wat geschat op haar geboorte kaartje en 35cm neergezet. Het klopte zo ongeveer. Inmiddels is het een heerlijke peuter van 82cm en weegt ze 9250 gram. Als je je bedenkt waar ze vandaan komt, doet ze het toch fantastisch geweldig?

Ik ben dan ook een hele tevreden moeder. Ik had zelf als kind ondergewicht, Ted heeft nog steeds ondergewicht en ik at vroeger niks. Ik leefde van lucht, boterhammen met pindakaas en chocomel. Ronja eet alles, weliswaar grillig; de ene keer stopt ze zoveel ze kan in haar mond en valt het eten niet aan te slepen. De andere keer nipt ze er een beetje van of speelt ze er wat mee, maar gaat er bijster weinig in het mondje. Ik vind het allemaal prima. Ze heeft plezier in het eten en doet niet moeilijk!

Ik vreesde al een beetje voor de controle met 2 jaar, omdat Ronja net was begonnen met lopen én de peuterspeelzaal. Ze was dus een stuk actiever en had veel veranderingen meegemaakt. Zij groeit als een harmonica, ze schiet de lengte in en daarna komt ze weer wat bij. Met die controle zaten we op een punt dat ze wat dunner was, maar dat ik wist dat ze binnenkort weer flink ging aankomen. Zo gaat dat nou eenmaal bij mijn kind. Het CB zag echter een dip in haar grafiek in haar gewicht. Dus moesten we een paar maanden later weer op controle.

Ik dacht eerst: oei er is iets mis met mijn kind. Ze groeit niet goed, ik moet haar gaan vetmesten! Wat kunnen we doen om haar eten te verbeteren? Daarna dacht ik: maar ik ben niet achterlijk! Ik ken mijn kind: ze eet goed, ze drinkt fantastisch, ze gaat super hard in haar ontwikkeling en ze is gelukkig. Wat wil ik nog meer? Ze kunnen me de boom in met hun grafiekjes.

Vervolgens werd Ronja een weekje lang best wel ziek, een flink griepje. Dat vond ik zielig. Sinds ze begon met de peuterspeelzaal liep ze van de ene verkoudheid of griep in de andere. Daar wide ik haar mee helpen. Dus ik besloot weer met opvolgmelk te starten. Extra vitamines en extra calorieën om dat continu kwakkelen tegen te gaan. Op de welbekende kerst-buikgriep na is ze zowat ziek-vrij geweest de afgelopen maanden.

Vervolgens kwam daar de extra controle van het CB. De verpleegkundige die me dit keer achter de kont aan zat voor een nieuwe meting was wat minder ongerust dan de arts die ik eerder sprak. Dat was wel al prettig. Voor het eerst had ik ook een klik met haar. Ik vertelde haar dat ik tevreden was en dat het goed ging met Ronja. Vervolgens meten ze haar en bleek in de grafiek dat de dip nog steeds niet over was. Toen begon ze me toch te ondervragen over Ronja en of wel alles in orde was. Alleen vanwege die grafiek?

Ted was bij deze controle, zonder hem kan ik namelijk ziek en zwanger niet met Ronja naar het CB, want dat is een hele onderneming. Hij keek naar de grafiek en realiseerde zich dat ze de data niet goed hadden ingevuld. Het gewicht moet gekoppeld worden aan de lengte en die hadden ze niet opgemeten. Toen dit was gedaan en alles netjes ingevuld, bleek dat de dip daadwerkelijk een klein dipje was en Ronja nu qua gewicht weer gewoon haar lijntje volgde. Het verhoor van de verpleegkundige stopte. Ze was tevreden.

Ik ging nog geïrriteerder naar huis dan dat ik daar aangekomen was. Natuurlijk ben ik blij dat mijn dochter goed groeit, maar dat wist ik al! Ze doet het geweldig en ik ben gigantisch trots op haar. Daar heb ik geen grafiek voor nodig. Het CB wél. Ik hou daar niet van. Ik zou willen dat ze naar m’n kind keken in plaats van naar die cijfertjes.
Ronja groeit. En Ronja is een gelukkig meisje. Daar gaat het mij om.